ΤΕΥΧΟΣ 65

Σεπτέμβριος 2008

ΘΕΜΑΤΑ

  • Άθως. Στην κορυφή της ορθοδοξίας
  • Ιτέα
  • Τρούφες
  • Νότια Θάσος και ορεινοί οικισμοί
  • Γυάρος
  • Να διατηρήσουμε την βιολογική ποικιλομορφία

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΚΔΟΤΗ

ΜΗΠΩΣ ΠΑΛΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ;

Αγαπητοί μου φίλοι,

Τέσσερα χρόνια πριν αισθανθήκαμε όλοι οι Έλληνες, όπου γης, μια πρωτόγνωρη εθνική υπερηφάνεια, μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη ανάλογη στο παρελθόν. 16 μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, χρυσά, ασημένια και χάλκινα δεν ήταν μικρό πράγμα. Ήταν ένα μήνυμα προς την διεθνή αθλητική κοινότητα, ότι, τηρουμένων των πληθυσμιακών αναλογιών, η χώρα μας έπαιρνε επάξια μια θέση δίπλα στους μεγάλους του παγκόσμιου αθλητισμού. Και ούτε το θλιβερό περιστατικό του Κεντέρη και της Θάνου είχε μπορέσει – παρά μόνον πολύ παροδικά – να επισκιάσει τη χαρά μας. Άλλωστε το περιστατικό είχε θεωρηθεί μεμονωμένο και ατυχές. Μερικοί έφτασαν να μιλούν και για διεθνή συνωμοσία κατά της χώρας.
Αυτά συνέβαιναν πριν τέσσερα χρόνια. Τα δυσάρεστα ξεχάστηκαν, η επιλεκτική μας μνήμη λειτούργησε καλά. Η λάμψη των μεταλλίων μας παρέμεινε αξεθώριαστη και, γεμάτοι αισιοδοξία, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου. Κάποιοι μάλιστα, σε τηλεοράσεις και εφημερίδες, καταπιάστηκαν με λογαριασμούς, έσπευσαν να προβλέψουν μια νέα μεγάλη συγκομιδή μεταλλίων.
Και ξαφνικά κατέρρευσαν τα πάντα. Εν μια νυκτί η «dream team» της άρσης βαρών διαλύθηκε, πέφτοντας στην ενέδρα του doping control. Είδωλα ξεθώριασαν, ανδριάντες γκρεμίστηκαν. Απομείναμε άφωνοι να παρακολουθούμε τις εξελίξεις μή μπορώντας να αντέξουμε την ιδέα, ότι η τιμημένη μας ομάδα και ο κοσμαγάπητος προπονητής, όχι μόνον δεν θα εκπροσωπούσαν τα εθνικά μας χρώματα στο μακρινό Πεκίνο αλλά αντίθετα θα μας γέμιζαν με όνειδος και παγκόσμια αμφισβήτηση. Μια αμφισβήτηση και μια δυσπιστία, που μοιραία επεκτάθηκαν και σε μας. Μήπως… κάποια μετάλλια; Μήπως… κάποιες πρωτιές; Ποιος, αλήθεια, μπορούσε να αποκλείσει, ότι κάποιες απρόσμενες νίκες δεν ήταν προϊόν doping;
Πριν καλά – καλά συνέλθουμε από την απογοήτευση με την άρση βαρών η διεθνής μας αξιοπιστία υπέστη νέο πλήγμα. Ήρθαν στην επιφάνεια οι υποθέσεις doping σε κολύμβηση και στίβο. Παρακολουθούσα στην τηλεόραση τις αμήχανες, τις αδέξιες δικαιολογίες προπονητών και αθλητών. Με κανένα τίμημα, με κανένα δέλεαρ, αγαπητοί μου φίλοι, δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση τους. Με τίποτε δεν θα ήθελα ενώπιον του ελληνικού λαού να προσπαθώ μάταια να υπερασπιστώ την τιμή και την αξία μου, την υπόληψή μου, την υπέροχη εικόνα και το «παράδειγμα προς μίμηση» που θα είχα δημιουργήσει σ’ όλους τους Έλληνες και ιδιαίτερα στους νέους. Ούτως ή άλλως θα θεωρούσα φοβερό και αναξιοπρεπές να στηρίζω την όποια επιτυχία μου σε «δυνάμεις» άλλες εκτός από τις δικές μου, βοηθήματα κατακριτέα και παράνομα. Και ούτε θα είχα ως δικαιολογία το επιχείρημα, ότι και άλλοι πρωταθλητές άλλων χωρών έκαναν, κάνουν και θα εξακολουθούν να κάνουν το ίδιο. Θα ήταν για μένα θέμα προσωπικού γοήτρου, αυτοσεβασμού και σεβασμού των συμπατριωτών μου, που δεν χειροκροτούσαν μόνον τις επιτυχίες αλλά και το ήθος μου.
Με τέτοιες σκέψεις, αγαπητοί μου φίλοι, ελάχιστα παρακολούθησα αυτούς τους Ολυμπιακούς αγώνες. Μήπως κάποτε, που είμασταν αθλητικά ανυπόληπτοι αλλά «πτωχοί πλην τίμιοι», ήταν καλύτερα;

Θεόφιλος Μπασγιουράκης

ΕΠΙΣΗΜΑ ΜΕΛΗ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ Ε.Ο.Τ. (ΜΗ.Τ.Ε.): 0933Ε60000205901