ΤΕΥΧΟΣ 50

Μάρτιος 2006

ΘΕΜΑΤΑ

  • Σύρος
  • Οροπέδιο Λασιθίου
  • Καλαμάτα
  • Χιονοδρομικό 3-5 πηγάδια
  • Ντόπιοι σπόροι και αυτόχθονες ράτσες ζώων
  • Νάουσα

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΚΔΟΤΗ

ΜΕ ΤΡΑΙΝΟ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ
 
- Ποια ώρα αναχωρούμε; ρωτάω άλλη μια φορά για επιβεβαίωση την Άννα.
- Στις 07:22΄ ακριβώς.
- Αν φύγει στην ώρα του, το χάσαμε. Ευτυχώς που είμαστε στην Ελλάδα.
Τα λεπτά κυλούν, λίγη ώρα πριν από την αναχώρηση του τραίνου είμαστε σχεδόν ακινητοποιημένοι στο πρωινό κυκλοφοριακό χάος της «Εγνατίας».
Τελικά μετά από αγωνιώδεις προσπάθειες φτάνουμε στις 07:20΄ λαχανιασμένοι στην αποβάθρα.
Ήδη η αμαξοστοιχία EXPRESS για Αθήνα βρίσκεται στη θέση της. Αρχίζει να κινείται. Είναι 07 και 22΄ ακριβώς!
Δεν θυμάμαι πότε για τελευταία φορά, ταξίδεψα με τραίνο στην Ελλάδα. Ίσως ήταν εκείνο το ατελείωτο – και γεμάτο τριτοκοσμική γραφικότητα – ταξίδι από τη Θεσσαλονίκη ως το Ορμένιο, κάποιες δεκαετίες πριν. Με τις πάμπολλες στάσεις και στον πιο ταπεινό σταθμό, τη μουντζούρα απ’ την καπνιά, τη βαριά ατμόσφαιρα από τον ανθρώπινο συνωστισμό και τα αναρίθμητα τσιγάρα. Και κυρίως την αβέβαιη ώρα άφιξης.
Σήμερα όλα εκείνα μοιάζουν μακρινά. Ταχύτητα, συμπεριφορά ευγενική από το προσωπικό του τραίνου, απόλυτη καθαριότητα στο χώρο και στην ατμόσφαιρα, που επιβάλλει πειθαρχία και αυτοσυγκράτηση και στον φανατικότερο καπνιστή. Και επιπλέον ακρίβεια χρονομέτρου, που σημαίνει σεβασμό στο επιβατικό κοινό. Θυμάμαι μια 20ετία πριν έναν φίλο Ιάπωνα στο Τόκιο, που μου είχε δηλώσει χαριτολογώντας αλλά και γεμάτος υπερηφάνεια: «Εμείς με το SHINKANSEN – το περίφημο Ιαπωνικό τραίνο – ρυθμίζουμε τα ρολόγια μας».
Ακουμπάω στο παράθυρο. Έξω τα χειμερινά τοπία μετακινούνται με ταχύτητα. Χιόνια παντού, στον κάμπο της Θεσσαλονίκης, στα Τέμπη, στον κάμπο της Θεσσαλίας, στα ημιορεινά και πεδινά της Στερεάς, ως την Αθήνα.
Χωρίς το άγχος της οδήγησης κλείνω τα μάτια και αφήνομαι στο γοητευτικό λίκνισμα του τραίνου, στον χαρακτηριστικό και μονότονο ήχο των τροχών πάνω στις ράγες. Έτσι όπως διασχίζω την ηπειρωτική Ελλάδα, περνάει από τα μάτια μου όλο αυτό το μακρύ ταξίδι των τελευταίων 10 ετών. Άπειρες αναμνήσεις, εμπειρίες και εικόνες συμπυκνώνονται με τη δύναμη της σκέψης σε ελάχιστα δευτερόλεπτα νοητικής διαδρομής. Θάλασσες και στεριές, νησιά, πεδιάδες και βουνά, φαράγγια και κορυφές, πόλεις και χωριά, περιπέτειες, κακοτυχίες αλλά και αμέτρητες ευτυχισμένες στιγμές, με ανθρώπους τόσο διαφορετικούς από τόπο σε τόπο στην Ελλάδα.
Και τώρα; Μετά από τόσα χρόνια στον «πηγαιμό για την Ιθάκη», τι μένει στο νου και στην καρδιά; Μια γλυκειά ηρεμία, αγαπητοί μου φίλοι. Ότι έκανα το χρέος μου ή – τουλάχιστον – προσπάθησα γι’ αυτό. Απέναντι αρχικά προς τον εαυτό μου και στη συνέχεια προς εσάς.
Που εμπιστεύεστε, εκτιμάτε και στηρίζετε τους συνεργάτες μου κι εμένα. Ελπίζουμε το μεγάλο αυτό ταξίδι στην αγαπημένη Ελληνική πατρίδα, που πολλές φορές τόσο μας πικραίνει, να συνεχιστεί με τις ίδιες δυνατές συγκινήσεις και στη νέα δεκαετία, ως τα όρια της βιολογικής μας αντοχής.
 
Το τραίνο ακινητοποιείται στο Σταθμό Λαρίσης σε 4 ώρες και 13΄ ακριβώς, δύο λεπτά νωρίτερα από τον προγραμματισμένο χρόνο. Ίσως κάπου ο μηχανοδηγός πάτησε περισσότερο. 

Θεόφιλος Μπασγιουράκης

ΕΠΙΣΗΜΑ ΜΕΛΗ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ Ε.Ο.Τ. (ΜΗ.Τ.Ε.): 0933Ε60000205901