ΤΕΥΧΟΣ 108
Ιούνιος 2016
ΘΕΜΑΤΑ
- Kαβάλα | ο δρόμος του νερού
- Παραλίες Καβάλας
- Χαλκίδα
- Ερέτρια | Ιστορία και πολιτισμός
- Αίγινα
- Πολιτιστικοί Περίπατοι Θεσσαλονίκης | 2ος περίπατος
- Οι υγρότοποι της Σάνης
- Ιμαρέτ Καβάλας
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΚΔΟΤΗ
Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ
Αγαπητοί μου φίλοι,
Τι θεωρείται σήμερα -για τους περισσότερους από εμάς- "ευτυχία" στην Ελλάδα;
Η απάντηση είναι απλή: να μπορεί κάποιος στο τέλος του μήνα να πληρώνει ή -έστω- να διαχειρίζεται τους λογαριασμούς του. Τότε, αυτός ο ευτυχής συνάνθρωπός μας, έχει κάθε δικαίωμα να χαμογελάει και να συγχαίρει τομ εαυτό του. Δεν πήγαν, λοιπόν, επί ματαίω είτε οι μακροχρόνιες σπουδές του είτε οι επαγγελματικές του δραστηριότητες. Επί πλέον -και πολύ σημαντικό- δεν διαψεύστηκαν τα όνειρα και οι φιλοδοξίες των γονιών του. Ο φίλος μας έχει επιτύχει να αυτοσυντηρείται, χωρίς να καταφεύγει στην πενιχρή τους συνταξούλα. Αν, μάλιστα, κατορθώσει να δημιουργήσει και οικογένεια, έ, τότε είναι πραγματικός ήρωας, "λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση", όπως γράφαμε κάποτε στις εκθέσεις.
Έκανα αυτές τις μελαγχολικές -πλην απόλυτα ρεαλιστικές- σκέψεις, μετά την συζήτηση που είχα μ' έναν καλό μου φίλο βιβλιολάτρη. Σχολιάζαμε εγκωμιαστικά κάποιες μνημειώδεις εκδόσεις κορυφαίου εκδοτικού οίκου, βραβευμένου το 2010 από την Ακαδημία Αθηνών.
-Άλλοτε δεν θα είχα κανέναν ενδοιασμό ν' αποκτήσω κάποιες απ' αυτές τις συλλεκτικές εκδόσεις. Σήμερα το διπλοσκέφτομαι, η προτεραιότητά μου είναι να ζήσω, κατέληξε ο φίλος μου και μου υπενθύμισε το αειθαλές λατινικό ρητό: "primum vivere, deinde philosophare".
Συμφώνησα απρόθυμα αλλά απόλυτα, μαζί του. Κάποτε -σαν να μου φαίνεται ότι πέρασαν αιώνες από τότε- παρακολουθούσα με μεγάλο ενδιαφέρον τις κριτικές και παρουσιάσεις των νέων βιβλίων. Πού και πού ενέδιδα στον πειρασμό, χάριζα ένα πνευματικό δωράκι στον εαυτό μου. Σήμερα, είναι όλο και πιο σπάνια τέτοια δώρα. Πριν λίγες μέρες, στις 25 Μαΐου -αν θυμάμαι καλά- η Ελλάδα κατέκτησε μια σημαντική διεθνή διάκριση: 430 παραλίες της τιμήθηκαν με την "Γαλάζια Σημαία", μια επίδοση που την κατέταξε τρίτη παγκοσμίως, ανάμεσα σε 50 διαγωνιζόμενες χώρες. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο πληροφορήθηκα ότι σε σύνολο 3.462 Γαλάζιων Σημαιών που απονεμήθηκαν σ' όλο τον κόσμο για το 2016, η Ελλάδα απέσπασε τις 430, δηλαδή ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό 12,42%.
Άλλες ευοίωνες εξελίξεις είναι η αναμενόμενη άνοδος του τουρισμού, η μόνιμη υψηλή δημοφιλία των ελληνικών νησιών αλλά και της Αθήνας, που παρά τις χρόνιες παθογένειές της, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο ρομαντικούς και επιθυμητούς προορισμούς.
Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν μια τόσο προικισμένη χώρα να μην κατοικείται από ευδαίμονες ανθρώπους; Σπάζω το κεφάλι μου αλλά απάντηση δεν έχω.
Άλλοτε βρίζω τους πολιτικούς- αόριστα ή συγκεκριμένα-, άλλοτε τους ξένους που μας φθονούν για την "ευτυχία μας", άλλοτε τους συνέλληνες -για πράξεις ή παραλείψεις- κι άλλοτε τον εαυτό μου, για υπερευαισθησία και αδυναμία προσαρμοστικότητας.
Μάλλον φταίνε όλα τα παραπάνω.
Δεν συμφωνείτε;
Καλό και "αισιόδοξο" καλοκαίρι (συγχωρέστε μου το χιούμορ)
Αγαπητοί μου φίλοι,
Τι θεωρείται σήμερα -για τους περισσότερους από εμάς- "ευτυχία" στην Ελλάδα;
Η απάντηση είναι απλή: να μπορεί κάποιος στο τέλος του μήνα να πληρώνει ή -έστω- να διαχειρίζεται τους λογαριασμούς του. Τότε, αυτός ο ευτυχής συνάνθρωπός μας, έχει κάθε δικαίωμα να χαμογελάει και να συγχαίρει τομ εαυτό του. Δεν πήγαν, λοιπόν, επί ματαίω είτε οι μακροχρόνιες σπουδές του είτε οι επαγγελματικές του δραστηριότητες. Επί πλέον -και πολύ σημαντικό- δεν διαψεύστηκαν τα όνειρα και οι φιλοδοξίες των γονιών του. Ο φίλος μας έχει επιτύχει να αυτοσυντηρείται, χωρίς να καταφεύγει στην πενιχρή τους συνταξούλα. Αν, μάλιστα, κατορθώσει να δημιουργήσει και οικογένεια, έ, τότε είναι πραγματικός ήρωας, "λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση", όπως γράφαμε κάποτε στις εκθέσεις.
Έκανα αυτές τις μελαγχολικές -πλην απόλυτα ρεαλιστικές- σκέψεις, μετά την συζήτηση που είχα μ' έναν καλό μου φίλο βιβλιολάτρη. Σχολιάζαμε εγκωμιαστικά κάποιες μνημειώδεις εκδόσεις κορυφαίου εκδοτικού οίκου, βραβευμένου το 2010 από την Ακαδημία Αθηνών.
-Άλλοτε δεν θα είχα κανέναν ενδοιασμό ν' αποκτήσω κάποιες απ' αυτές τις συλλεκτικές εκδόσεις. Σήμερα το διπλοσκέφτομαι, η προτεραιότητά μου είναι να ζήσω, κατέληξε ο φίλος μου και μου υπενθύμισε το αειθαλές λατινικό ρητό: "primum vivere, deinde philosophare".
Συμφώνησα απρόθυμα αλλά απόλυτα, μαζί του. Κάποτε -σαν να μου φαίνεται ότι πέρασαν αιώνες από τότε- παρακολουθούσα με μεγάλο ενδιαφέρον τις κριτικές και παρουσιάσεις των νέων βιβλίων. Πού και πού ενέδιδα στον πειρασμό, χάριζα ένα πνευματικό δωράκι στον εαυτό μου. Σήμερα, είναι όλο και πιο σπάνια τέτοια δώρα. Πριν λίγες μέρες, στις 25 Μαΐου -αν θυμάμαι καλά- η Ελλάδα κατέκτησε μια σημαντική διεθνή διάκριση: 430 παραλίες της τιμήθηκαν με την "Γαλάζια Σημαία", μια επίδοση που την κατέταξε τρίτη παγκοσμίως, ανάμεσα σε 50 διαγωνιζόμενες χώρες. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο πληροφορήθηκα ότι σε σύνολο 3.462 Γαλάζιων Σημαιών που απονεμήθηκαν σ' όλο τον κόσμο για το 2016, η Ελλάδα απέσπασε τις 430, δηλαδή ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό 12,42%.
Άλλες ευοίωνες εξελίξεις είναι η αναμενόμενη άνοδος του τουρισμού, η μόνιμη υψηλή δημοφιλία των ελληνικών νησιών αλλά και της Αθήνας, που παρά τις χρόνιες παθογένειές της, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο ρομαντικούς και επιθυμητούς προορισμούς.
Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν μια τόσο προικισμένη χώρα να μην κατοικείται από ευδαίμονες ανθρώπους; Σπάζω το κεφάλι μου αλλά απάντηση δεν έχω.
Άλλοτε βρίζω τους πολιτικούς- αόριστα ή συγκεκριμένα-, άλλοτε τους ξένους που μας φθονούν για την "ευτυχία μας", άλλοτε τους συνέλληνες -για πράξεις ή παραλείψεις- κι άλλοτε τον εαυτό μου, για υπερευαισθησία και αδυναμία προσαρμοστικότητας.
Μάλλον φταίνε όλα τα παραπάνω.
Δεν συμφωνείτε;
Καλό και "αισιόδοξο" καλοκαίρι (συγχωρέστε μου το χιούμορ)
Θεόφιλος Μπασγιουράκης
ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ
T108 / Δραστηριότητες / ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ /
Τον Αύγουστο του 2010 είχαμε την τύχη να διαβούμε το "Περιβαλλοντικό Μονοπάτι Παλιάς Καβάλας", ν' απολαύσουμε τη δροσιά των αιωνόβιων πλατανιών και το ασίγαστο κελάρυσμα του νερού. Ήταν μια πεζοπορική και φυσιολατρική εμπειρία πολύ συναρπαστική. 6 χρόνια μετά, η ίδια περιοχή, μας αποκάλυψε ένα άλλο μονοπάτι πολυδιάστατο, με χορταστικό μάκρος και ιστορία πολλών αιώνων. Ήταν ο θρυλικός "Δρόμος του νερού".
T108 / Περιήγηση / ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ /
Αν η Καβάλα βρεχόταν κι απ' τον βορρά, δεν θα διέφερε από νησί. Αρκέστηκε όμως στις τρεις θάλασσές της, από ανατολή, νότο και δύση. Κι έτσι παρέμεινε χερσόνησος. Με τη ματιά της περισσότερο ν' αγναντεύει τη θάλασσα και λιγότερο το βουνό. Έτσι κι οι άνθρωποί της. Έτσι κι εγώ. Που από την παιδική μου κιόλας ηλικία νοτίστηκα με την αλμύρα της θάλασσας. Αλλά - παράλληλα - είχα την ευτυχία να λατρέψω και το βουνό.
T108 / Περιήγηση / Εύβοια /
Αφήνω τα μάτια μου να πλανηθούν στον χάρτη της Ελλάδας. Μια μια εντοπίζω τις πόλεις , μικρές και μεγάλες, που βρέχονται από θάλασσα, στον κορμό της Ελλάδας ή στα νησιά. Κάθε μια έχει τη δική της ταυτότητα, τα δικά της χαρακτηριστικά. Ανάμεσά τους, ωστόσο, υπάρχει μια πόλη που, περισσότερο από κάθε άλλη, φέρει δικαιωματικά τον τίτλο της "Πολιτείας του Νερού". Είναι η Μητρόπολη της Εύβοιας, η ιστορική Χαλκίδα.
T108 / Μνημεία / Εύβοια /
Στην Ερέτρια θαυμάζουμε την Ακρόπολη, τον αρχαιολογικό χώρο και το Μουσείο, το πανέμορφο "Νησί των Ονείρων" και στην ενδοχώρα μεσαιωνικό κάστρο, πύργους και το περίφημο "Ληλάντιο Πεδίο".
T108 / Περιήγηση / ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ /
Η πρόσκληση ήταν πολύ δελεαστική, για να την προσπεράσει αναξιοποίητη κανείς. Υποσχόταν μια τριήμερη ξενάγηση - περιήγηση στην Αίγινα. Όχι όμως μ΄έναν οποιονδήποτε ξεναγό. Αλλά με τον καλό μας φίλο Κώστα Ζαρόκωστα, βαθύ γνώστη, από χρόνια, του υπέροχου νησιού.
T108 / Παράδοση / ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ /
Μπήκε για τα καλά η άνοιξη στην πόλη. Το μολυβί σώμα της θάλασσας, λαμπύριζε κάθε φορά που ξέφευγε ο ήλιος μέσα απ’ τα σύννεφα.
Σε περίμενα στην Ακρόπολη, έξω από την πύλη του Επταπυργίου. Στο δεύτερο περίπατο μιας πόλης που θυμάται, στιγμές και εποχές, πένητες και βασιλιάδες.
Σε περίμενα στην Ακρόπολη, έξω από την πύλη του Επταπυργίου. Στο δεύτερο περίπατο μιας πόλης που θυμάται, στιγμές και εποχές, πένητες και βασιλιάδες.
T108 / Φυσικό περιβάλλον / ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ /
Στο Β τμήμα της Κασσάνδρας, εκτείνεται ένα πολύπλοκο οικοσύστημα από δάσος Χαλεπίου Πεύκης, αμμοθίνες, παράλια και συναρπαστικούς υγροτόπους, με μεγάλο αριθμό πουλιών.
T108 / Μνημεία / Καβάλα /
Το ιστορικό μνημείο - και σημερινό εμβληματικό ξενοδοχείο -, που αποτελεί αριστούργημα της ύστερης οθωμανικής αρχιτεκτονικής, μοναδικής στην Ελλάδα και σπάνιας στην Ευρώπη.
ΑΡΧΕΙΟ ΤΕΥΧΩΝ
