ΤΕΥΧΟΣ 70

Ιούλιος 2009

ΘΕΜΑΤΑ

  • Δυτική Ικαρία
  • Καπετανιανά Ηρακλείου
  • Ιθάκη
  • Μαργαρίτες Ρεθύμνου
  • Νήσος Λέβιθα

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΚΔΟΤΗ

Η ΔΙΑΣΗΜΗ ΕΓΝΑΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΣΗΜΟΣ ΠΑΡΑΔΡΟΜΟΣ
 
Αγαπητοί μου φίλοι,
 
Αφορμή γι΄ αυτό το σημείωμα αποτέλεσε η ολοκλήρωση ενός έργου – σταθμού για την πολυθρύλητη ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟ και συνολικά την ελληνική οδοποιΐα.
Είναι ένα τμήμα που παραδόθηκε πρόσφατα στην κυκλοφορία και συνέδεσε - επιτέλους – δύο από τα πιο κομβικά και δυσπρόσιτα σημεία αυτού του δρόμου : τα Γρεβενά και το Μέτσοβο. Αυτά τα 50 – κάποτε – χιλιόμετρα ήταν ένα από τα θεαματικότερα αλλά ταυτόχρονα πιο δύσκολα και επικίνδυνα κομμάτια ιδιαίτερα την περίοδο του χειμώνα. Σπάνια ήταν δυνατή η μετάβαση από τα Γρεβενά ως το Μέτσοβο σε λιγότερο από μία ώρα.
Δεν ήταν μόνο οι αναρίθμητες στροφές. Ήταν και ο μεγάλος εφιάλτης των στενών δρόμων, οι νταλίκες. Που καθήλωναν πίσω τους, με ταχύτητες πεζοπόρου δεκάδες αυτοκίνητα με όλες τις γνωστές παρενέργειες.
Και ξαφνικά όλα τούτα έγιναν παρελθόν. Κηπουριό, Κρανιά, Μηλιά, καντίνες του δρόμου και ομιχλώδη υψίπεδα του Μετσόβου σβήστηκαν με μια μεγάλη μονοκονδυλιά, το φαρδύ κατάστρωμα της Εγνατίας Οδού. 40 μόλις χιλιόμετρα χωρίζουν πια τις δύο πόλεις. Πάνω από 18 σήραγγες, μεγάλες και μικρές, καθώς και εντυπωσιακές πανύψηλες γέφυρες έχουν κυριολεκτικά ισοπεδώσει τις ενδιάμεσες υψομετρικές διαφορές, έχουν παρακάμψει λόφους και βουνά, έχουν εξαφανίσει κάθε έννοια άγχους και επικινδυνότητας στο δρόμο. Επιτέλους η Δυτική Μακεδονία πλησίασε την Ήπειρο, η Ανατολή τη Δύση, τα Γρεβενά πετάγονται για ένα καφεδάκι στο διπλανό τους – πια – Μέτσοβο και σε λίγη ώρα επιστρέφουν.
Κι ενώ μ’ αυτό το κομμάτι της Εγνατίας αρχίζουμε να φουσκώνουμε από εθνική περηφάνια και αισθανόμαστε περισσότερο Ευρωπαίοι, συναντάμε απρόσμενα έναν παράδρομο που βγαίνει στην μεγάλη αρτηρία και μας πάει πίσω πολλές δεκαετίες. Είναι ο επαρχιακός δρόμος που πρόσφατα ολοκληρώθηκε με την φιλόδοξη προοπτική να συνδέσει κάθετα την Ήπειρο με την Θεσσαλία και πιο συγκεκριμένα το Μέτσοβο με το Χαλίκη και τα χωριά του Ασπροποτάμου.
Μεγάλη ήταν η χαρά μας στο άκουσμα της είδησης. Γιατί γνωρίζουμε άριστα την στρατηγική σημασία αυτής της αρτηρίας, που για βορειοελλαδίτες και ηπειρώτες αναδεικνύει τον Ασπροπόταμο σε προσιτό προορισμό. Ξεκινήσαμε λοιπόν με λαχτάρα από το Χαλίκι για τα μέρη του Μετσόβου και την μεγάλη Εγνατία. Στα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα μας υποδέχθηκαν καθιζήσεις, κατολισθήσεις και συνεργασία. Θεωρήσαμε τυχαίο το γεγονός. Λίγο αργότερα μπήκαμε σε πανέμορφα δάση έλατου και οξυάς, σε τοπία με θέες εκπληκτικές. Θα ‘ταν στ’ αλήθεια η «τέλεια διαδρομή», αν μας άφηνε απερίσπαστους ο δρόμος. Που μας υποδέχθηκε στενός, ύπουλος, με μεγάλες κλίσεις και κλειστές τυφλές στροφές, με καθιζήσεις και γιγαντιαίες κατολισθήσεις, με κάθετα πρανή που ισορροπούσαν σύρριζα πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Μείναμε άφωνοι από έκπληξη απογοήτευση, πίκρα και οργή. Μια από τις θεαματικότερες και σημαντικότερες ορεινές αρτηρίες της χώρας είχε καταστραφεί. Μερικά χιλιόμετρα παραδίπλα περνούσε η αστραφτερή ΕΓΝΑΤΙΑ. Ανικανότητα ; Σπουδή ; Έργο εντυπωσιασμού ; Δεν μπορώ να ξέρω. Αυτό που σίγουρα γνωρίζω είναι ότι, σ’ αυτό τον τόπο μπορούμε να περιμένουμε τα καλύτερα και τα χειρότερα.
 
Οι συνεργάτες μου και εγώ σας ευχόμαστε καλό καλοκαίρι.

Θεόφιλος Μπασγιουράκης

ΕΠΙΣΗΜΑ ΜΕΛΗ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ Ε.Ο.Τ. (ΜΗ.Τ.Ε.): 0933Ε60000205901