ΤΕΥΧΟΣ 122

Xειμώνας 2019

ΘΕΜΑΤΑ

  • Nιάλα, οι Πύργοι των Αγράφων
  • Tα γεφύρια του Κρουσοβίτη
  • Kalasha Επιβίωση στα όρια
  • Χορτιάτης. Το μονοπάτι των Παγοποιών
  • Δύο ακροπόλεις στην Βοιωτία
  • Γράμμος Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης
  • Μεσογειακός Χαμαιλέοντας

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΚΔΟΤΗ

Εχθροί, εκτός και εντός των τειχών
 
Αγαπητοί μου φίλοι

Πάνω που ξαναρχίσαμε να αισιοδοξούμε για την θετική εξέλιξη σε κάποιους τομείς, που επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα τη ζωή μας (ανοδικές τάσεις οικονομικών δεικτών, υψηλές επιδόσεις στον τουρισμό, αποδοχή της αντικαπνιστικής νομοθεσίας σε μεγάλο βαθμό, ρύθμιση με νόμο του Πανεπιστημιακού Ασύλου, αυστηροποίηση κάποιων άρθρων του Ποινικού κώδικα, ευρύτερη πολιτική συναίνεση ως προς την ψήφο των Αποδήμων, κλπ), βυθιστήκαμε και πάλι στην απαισιοδοξία και ανασφάλεια. Αναζητήστε την αιτία στον ορίζοντα προς Ανατολάς που, τούτη την περίοδο, έχει γίνει ερμητικά βλοσηρός και κλειστός, περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Δεν θα αναλωθώ στην ανίχνευση των λόγων της δυσμενέστατης εξέλιξης των εθνικών μας, θεμάτων, ούτως ή άλλως είναι στους περισσότερους γνωστοί. Απλά, μελαγχολώ στη σκέψη, ότι απ’ όλη την Ευρώπη, η Ελλάδα είναι η μοναδική ίσως χώρα, που την κατατρέχει και την κατατρύχει η διαχρονική ατυχία να περικλείεται από τόσο δύστροπη και επικίνδυνη γειτονιά.
Απέναντι σ’ αυτό τον κοινό και τόσο άμεσα ορατό κίνδυνο φαίνεται, πως οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου παραμερίζουν προσωρινά τις όποιες διαφορές τους και _την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενες- ομονοούν. Να όμως, που εξακολουθεί να υπάρχει μια τραγική μειοψηφία «Ελλήνων», που μοιάζουν να ζουν τελείως εκτός τόπου και χρόνου σ’ αυτή την χώρα. Είναι οι γνωστοί-άγνωστοι, ανεγκέφαλοι και απάτριδες, αυτά τα παρασιτικά όντα της καθημερινής ζωής, που ζουν κυριολεκτικά εις βάρος του κοινωνικού ιστού. Καίνε, σπάζουν, ρημάζουν, εξευτελίζουν ό,τι βρίσκεται στο διάβα τους, ανεξάρτητα αν αυτό ανήκει στο εχθρικό κράτος, στο μισητό κεφάλαιο ή στον οποιοδήποτε μικροεπαγγελματία και ιδιώτη, που είχε απλά την ατυχία, να βρεθεί σε λάθος τόπο στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Μπορώ να κατανοήσω και - σε κάποιο βαθμό - να αιτιολογήσω τις παραβατικές συμπεριφορές κάποιων μειονεκτικών κοινωνικών ομάδων. Και ο Γιάννης Αγιάννης υποχρεώθηκε σε κάποια στιγμή της ζωής  του να καταφύγει σε παραβατική συμπεριφορά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν κακούργος.
Αυτό που δεν μπορώ να συγχωρήσω, όμως, είναι να στρέφεται κάποιος εναντίον της έννομης τάξης, της δημόσιας περιουσίας και των υλικών –και άυλων- αγαθών των συνανθρώπων του, χωρίς τον παραμικρό λόγο παρά, -απλά και μόνον – επειδή είναι οργισμένος με την έννομη τάξη, ζηλόφθονος με την ευημερία του γείτονα ή αηδιασμένος με τον ψυχανώμαλο χαρακτήρα του. Και, ακόμη περισσότερο, δεν μπορώ να συγχωρήσω αυτό τον ανθέλληνα γιατί, την ώρα που η πατρίδα του κινδυνεύει και έχει ανάγκη από την συμπαράσταση και του τελευταίου πολίτη της, αυτός ο αχρείος συμπεριφέρεται  σαν κοινός προδότης, σαν ύπουλος εχθρός της χώρας όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και εξακολουθεί να ζει.

Αγαπητοί φίλοι, να είστε λιγότερο οργισμένοι από μένα και να δεχθείτε τις ευχές των συνεργατών μου και τις δικές μου, για Χαρούμενα Χριστούγεννα και Ειρηνική Νέα Χρονιά.
 

Θεόφιλος Μπασγιουράκης

ΕΠΙΣΗΜΑ ΜΕΛΗ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ Ε.Ο.Τ. (ΜΗ.Τ.Ε.): 0933Ε60000205901