ΤΕΥΧΟΣ 16

Άνοιξη 2000 - ΜΟΝΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΘΕΜΑΤΑ

  • Ζάκρος- Το 4ο Μινωϊκό Aνάκτορο της Κρήτης
  • Η τρύπα του Βοριά
  • Αμοργός, οδοιπορικό στην Αιγιάλη
  • Λίμνη Κωπαΐδα
  • Το Απολιθωμένο Δάσος του Έβρου
  • Αθέατη Αθήνα: Νοσοκομείο Σανατόριον Σωτηρία

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΚΔΟΤΗ

Αγαπητοί μου φίλοι,

Στα μέσα της περασμένης δεκαετίας μια συντροφιά τεσσάρων φίλων ξεκίνησε ν΄ ανεβαίνει έναν παγετώνα, κάπου στο Βόρειο Τυρόλο. Ξεπέρασαν χωρίς απώλειες τις ύπουλες ρωγμές του πάγου, μα λίγο πριν φτάσουν στην κορυφή παγιδεύτηκαν σε παγωμένη ορθοπλαγιά. Για μερικά λεπτά που φάνηκαν αιώνες ένιωθαν πίσω τους την παγερή ανάσα του θανάτου, έναν χαοτικό γκρεμό χιλίων μέτρων. Σώθηκαν χάρη στον πρώτο, έναν πεισματάρη Γερμανό, που νίκησε το φόβο και τον πάγο και μ΄ ένα σχοινί τους ξανάδωσε την ζωή, που γλιστρούσε κάτω από τα πόδια τους. Το ίδιο βράδυ γιόρτασαν τη σωτηρία τους με άφθονες μπύρες, γέλια και πειράγματα. 
Κάποια στιγμή ο δεύτερος Γερμανός της συντροφιάς βγήκε για λίγο στο μπαλκόνι. Ηταν μια νύχτα γλυκιά στον Ιταλικό βορρά, από τις τελευταίες νύχτες του καλοκαιριού. Στα μάγουλα του πανύψηλου, σκληροτράχηλου άντρα, που κάθε χρόνο ανέβαινε τις Άλπεις, άρχισαν ξαφνικά να κυλούν δάκρυα. Τα άφηνε έτσι να τρέχουν, χωρίς καμιά προσπάθεια να τα συγκρατήσει. Τον ρώτησα με απορία τι συμβαίνει. 
-Αύριο είναι η τελευταία μέρα των διακοπών μου. Πίσω στην πατρίδα με περιμένει ο μακρύς γερμανικός χειμώνας…
Δεν γέλασα μαζί του και ούτε προσπάθησα να τον παρηγορήσω. Απλά μακάρισα τον εαυτό μου, που θα ξαναγύριζε στο φως, στην αισιοδοξία. Σ΄ αυτό το υπέροχο ελληνικό φως που μας συντροφεύει συνολικά οχτώ ως εννιά μήνες κάθε χρόνο. Κι εμείς, οι ευτυχείς κάτοικοι αυτού του τόπου, απλά το θεωρούμε δεδομένο, σχεδόν ενοχλητικό. Ισως γιατί ποτέ δεν νοιώσαμε την στέρησή του, όπως ο φίλος μας ο Γερμανός.
Έρχονται αυτές οι σκέψεις στο μυαλό μου μαζί με τον ερχομό των πρώτων ημερών της Άνοιξης. Μεγαλώνουν οι μέρες, αραιώνουν τα σκοτάδια του χειμώνα. Το σπίτι, το γραφείο, οι τοίχοι, θυμίζουν φυλακές. Βγαίνει απ΄ το σώμα η ψυχή και θέλει να πετάξει μακριά, να πάει να συναντήσει λιβάδια και λουλούδια και ανοιχτούς ορίζοντες. Πώς να την συγκρατήσεις; 
Όλες οι εποχές είναι ωραίες στην Ελλάδα. Μα, μια είν΄ η πιο ερωτική απ΄ όλες, αυτή που μας πλανεύει περισσότερο, η Άνοιξη! Ίσως γιατί μόνον αυτή μας προκαλεί να σχεδιάζουμε, να ονειροπολούμε…Θάλασσες, βουνά, διακοπές, απελευθέρωση, το σκίρτημα  της αναμονής, η λαχτάρα του απρόοπτου, της περιπέτειας, η προσδοκία ότι κάτι θ' αλλάξει στη ζωή μας…
Πώς να νοιώσεις έτσι μες στη μαυρίλα του χειμώνα;
Και πώς να νοιώσεις έτσι, παρακολουθώντας τις ειδήσεις στα κανάλια;
Ας αφήσουμε, αγαπητοί μου φίλοι, τις μαύρες σκέψεις να τις πάρει ο χειμώνας. Όσο μας είναι δυνατόν, ας γεμίσουμε με Άνοιξη, με αγάπη την ψυχή μας. Το Πάσχα, το αγαπημένο Ελληνικό Πάσχα, της παράδοσης και των παιδικών μας χρόνων, πλησιάζει. Ας το υποδεχθούμε και ας το γιορτάσουμε, όπως του αξίζει.

Οι συνεργάτες μου κι εγώ σας ευχόμαστε ένα ειρηνικό, αξέχαστο Πάσχα

Θεόφιλος Μπασγιουράκης

ΕΠΙΣΗΜΑ ΜΕΛΗ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ Ε.Ο.Τ. (ΜΗ.Τ.Ε.): 0933Ε60000205901