ΤΕΥΧΟΣ 86

Μάρτιος 2012

ΘΕΜΑΤΑ

  • Φαράγγι Βυρού - Καρδαμύλη
  • Τρίκαλα
  • Πυξαριάς
  • Φενεός Κορινθίας
  • Οι υδάτινοι δρόμοι του Μεσολογγίου

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΚΔΟΤΗ

Αγαπητοί μου φίλοι

Τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να αντλήσω αισιοδοξία από διάφορες πηγές. Άλλοτε προσανατολίζομαι στα επιτεύγματα των αρχαίων ημών προγόνων πνευματικά, καλλιτεχνικά, στρατιωτικά και τεχνικά. Περνάνε τότε αστραπιαία απ’ το μυαλό μου φιλόσοφοι και διανοητές, κορυφαίοι καλλιτέχνες, ακατανίκητοι στρατηλάτες, απαράμιλλα μνημεία πολιτισμού.

Δεν μπορεί, διαβεβαιώνω τον εαυτό μου, να είναι  τυχαία όλη αυτή η κληρονομιά. Δεν μπορεί να μην υπάρχει ανάλογη συνέχεια, στην ίδια εδαφική επικράτεια όπου ζει, ο ομιλών την ίδια  -περίπου- γλώσσα λαός.

Μετά τις παρήγορες αυτές διαπιστώσεις επιστρέφω στο παρόν, στην ίδια αυτή Ελλάδα που κατοικείται από «Νεοέλληνες». Και τι βλέπω  απ’ άκρου εις άκρον της ευλογημένης αυτής γης; Απέραντες καμένες εκτάσεις, ερημωμένα χωριά, τσιμεντουπόλεις που ασφυκτιούν, βουνά σκουπιδιών σε χωματερές, πόλεις,  παραλίες και βουνά.

Παίρνω το «φανάρι» του κυνικού φιλόσοφου Διογένη και μαζί του ψάχνω «να βρω άνθρωπο» όπως τότε έψαχνε εκείνος. Που είμαι βέβαιος, ότι στην εποχή του είχε περισσότερες πιθανότητες να βρει άνθρωπο, απ’ όσες έχω εγώ να βρω στη σύγχρονη εποχή.

Τολμώ να ρίξω μια ματιά στις οικονομικο-κοινωνικές εξελίξεις της χώρας. Το απόλυτο χάος! Τα πάντα σε ελεύθερη πτώση. Μισθοί, συντάξεις, επιχειρήσεις, παιδεία, απασχόληση, ψυχολογία, ηθικό και ό,τι άλλο μπορεί να σκεφθεί κανείς. Σε άνοδο είναι, βέβαια, οι τιμές των προϊόντων –και ιδιαίτερα της βενζίνης-, ο δείκτης της ανεργίας και οι πιέσεις των δανειστών –ξένων και ντόπιων- προς τους δανειολήπτες, κράτος και ιδιώτες.

Θυμάμαι, πριν πολλά χρόνια, την πασίγνωστη ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή –του μεγάλου, όχι του μικρού- «Έξω πάμε καλά». Τώρα πια ούτε έξω πάμε καλά. Δεν ξέρω τι άλλο θα μας επιβάλουν να κάνουμε οι «φίλοι» μας Ευρωπαίοι. Κάποιων υψηλόβαθμων αξιωματούχων τους, μάλιστα,  οι δηλώσεις,  είναι υποδείγματα ύφους και ήθους.

Μέσα σ’ όλες τούτες τις σκέψεις, βλέπω ξαφνικά έξω απ’  το παράθυρό μου να ξανοίγει ο καιρός, να παρεισφρέουν στα σύννεφα του φετινού Φλεβάρη κάποιες ηλιαχτίδες. Σκέφτομαι με χαρά ότι όπου να’ ναι φεύγει ο δύσκολος τούτος μήνας, με τα τόσα χιόνια, το κρύο και τις βροχές, πλησιάζει η ελπιδοφόρα άνοιξη και λίγο αργότερα οι ειρηνοφόρες αγκαλιές της Πασχαλιάς.

Χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι ένας συνδρομητής. Παίρνει για ν’ ανανεώσει για τέσσερα (4!) χρόνια τη συνδρομή του. Τολμάω να τον ρωτήσω γιατί θέλει τόσο μακροχρόνια ανανέωση συνδρομής.

-Γιατί μ’ αρέσει το περιοδικό σας και μ’ αρέσετε κι εσείς. Και, στο κάτω-κάτω, θέλω βρε αδερφέ να βοηθήσω τον αγώνα σας.

Αυτή, αγαπητοί μου φίλοι, ήταν η ωραιότερη ένεση αισιοδοξίας των τελευταίων ημερών. Πιστέψτε με, μετά από 16 χρόνια το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ, τις έχει μέγιστη ανάγκη τέτοιες ενέσεις.

Όλες μου τις ευχές για κουράγιο και ψυχική αντοχή.

Θεόφιλος Μπασγιουράκης

ΕΠΙΣΗΜΑ ΜΕΛΗ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ Ε.Ο.Τ. (ΜΗ.Τ.Ε.): 0933Ε60000205901