ΤΕΥΧΟΣ 37

Ιανουάριος 2004

ΘΕΜΑΤΑ

  • Ζαγοροχώρια : Φραγκάδες - Νεγάδες
  • Άβδηρα
  • Ροδαυγή Άρτας
  • Αλεξάνδρεια, Β' μέρος
  • Αρχαία Μεσσήνη
  • Ξινό Νερό Φλώρινας

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΚΔΟΤΗ

ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ
ΚΑΙ ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟΙ
 
Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε με θαυμασμό, άλλοι από τις τηλεοράσεις και άλλοι στην πραγματικότητα, τις εντυπωσιακές πράγματι εικόνες της νέας Αττικής Οδού. Με τους ανισόπεδους κόμβους και την πολυπλοκότητα της κατασκευής της, θυμίζει τεχνολογικά προηγμένες οδικές αρτηρίες σε Ευρώπη, Ιαπωνία και Αμερική. Εξίσου εντυπωσιακές είναι και οι πρακτικές συνέπειες από την υλοποίηση αυτού του έργου, σε ότι αφορά χρόνους, ασφάλεια και απλοποίηση μετακινήσεων, σε νευραλγικά και ζωτικής σημασίας σημεία του Λεκανοπεδίου. Είμαι βέβαιος, πως όλοι σχεδόν θα επικροτήσουν τη σπουδαιότητα αυτού του έργου και την αναγκαιότητα της κατασκευής του, αφού, εκτός από την εξυπηρέτηση ενός μεγάλου αριθμού πολιτών αυτής της χώρας, αποτελεί και έργο πνοής για τον τουρισμό και επιπλέον συμβάλλει στη βελτίωση της διεθνούς εικόνας της Ελλάδας.
Υπάρχει ωστόσο και μια άλλη εικόνα αυτής της χώρας, που, καθώς δεν πέφτουν πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας, παραμένει σχεδόν άγνωστη και αθέατη. Είναι η εικόνα που συνθέτουν οι χωματόδρομοι, αυτή η εικόνα που αντικρύζουν συνεχώς όσοι ζουν και όσοι ταξιδεύουν στην Ελληνική περιφέρεια. Και δεν αναφερόμαστε βέβαια σε εκατοντάδες ή και χιλιάδες χιλιόμετρα των χωμάτινων χαράξεων, που αυλακώνουν εκτάσεις αγροτικές, δασικές ή ορεινές. Θα ήταν υπερβολικό, αντιοικολογικό ή και αντιαισθητικό ακόμα, αν υποστηρίζαμε, ότι κάθε σημείο του φυσικού μας περιβάλλοντος, θα έπρεπε να καλυφθεί με ασφαλτόδρομους.
Αναφερόμαστε σ’ εκείνες τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις οδικών αξόνων – πιστεύω πως στο σύνολό τους δεν ξεπερνούν κάποιες δεκάδες – που η ασφαλτόστρωσή τους θεωρείται υποδομή εθνικής σημασίας, τόσο για τη συγκράτηση των ντόπιων πληθυσμών και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους, όσο και για την ανάπτυξη ολόκληρων περιοχών υψηλού φυσικού κάλλους και μεγάλου τουριστικού ενδιαφέροντος.
Δεν φεύγει, για παράδειγμα, από το νου μου η ανάμνηση της οδικής αρτηρίας, που συνδέει το Καρπενήσι με τα Άγραφα, την πρωτεύουσα δηλ. του νομού με την πρωτεύουσα του αντίστοιχου Δήμου. Το μεγαλύτερο τμήμα – σχεδόν 20 χιλιόμετρα – είναι χωματόδρομος κακής βατότητας κατά την θερινή περίοδο και αδιάβατος κατά την χειμερινή. Ούτε μπορώ να ξεχάσω το τμήμα του δρόμου 13 χλμ.,  που συνδέει το Περιβόλι Γρεβενών με την Βοβούσα Ιωαννίνων και που εξακολουθεί, μετά από τόσες δεκαετίες, να παραμένει από κακός έως κάκιστος χωματόδρομος. Άλλα παραδείγματα που μου έρχονται πρόχειρα στο νου είναι τα 10 δύσβατα χιλιόμετρα από το Δίστρατο ως τα Άρματα Ιωαννίνων, το κομμάτι από Βοβούσα έως Λάιστα στα Ζαγοροχώρια, το τμήμα από Φραγκάδες έως Λεπτοκαρυά και Δόλιανη, πάλι στα Ζαγοροχώρια και τόσες άλλες χωμάτινες αρτηρίες, ελάχιστων χιλιομέτρων και κόστους αλλά ύψιστης σημασίας.
Πιστεύω, πως ένα τέτοιο εθνικό έργο θα έπρεπε να υπερβαίνει τις αρμοδιότητες περιφερειών και νομαρχιών και να έχει ανατεθεί σ’ έναν ανεξάρτητο κεντρικό φορέα, στελεχωμένο με τεχνοκράτες, ταξιδευτές και φυσιολάτρες, που θα είχαν αυθεντική άποψη των ιδιαιτεροτήτων της Ελληνικής περιφέρειας και αποκλειστική ευθύνη για έναν μακρόπνοο συνολικό σχεδιασμό. Η Αττική Οδός, η ΠΑΘΕ και η Εγνατία είναι οπωσδήποτε απαραίτητες, με ελάχιστη ωστόσο επιπλέον δαπάνη θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν κάποια στρατηγικής σημασίας έργα, που πολλούς από τους μη προνομιούχους Έλληνες θα τους γέμιζαν με ευγνωμοσύνη και χαμόγελο.
 
Οι συνεργάτες μου και εγώ σας ευχόμαστε Χαρούμενες Γιορτές 

Θεόφιλος Μπασγιουράκης

ΕΠΙΣΗΜΑ ΜΕΛΗ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ Ε.Ο.Τ. (ΜΗ.Τ.Ε.): 0933Ε60000205901