37
Ιανουάριος 2004
186-207
Ξινό Νερό Φλώρινας
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η πρώτη μας γνωριμία με το «Ξινό νερό» ήταν, πολλά χρόνια πριν, στις ετικέτες της πορτοκαλάδας και λεμονάδας. Θυμάμαι ακόμη τα μικρά γυάλινα, χαριτωμένα μπουκαλάκια, με το γευστικό περιεχόμενο, μια γεύση ζωηρή και σπιρτόζικη, τόσο διαφορετική από τις άλλες. Την εποχή όμως εκείνη ήταν δυσεύρετα, τα είχαμε εντοπίσει σε κάποια καφενεδάκια και παντοπωλεία της Θεσσαλονίκης – δεν υπήρχαν τότε Super Markets – και, όποτε μπορούσαμε, τα προμηθευόμασταν από τις κάσες. Ουδέποτε βέβαια μας είχε προβληματίσει ο λόγος για τον οποίο το προϊόν αυτό διέφερε στη γεύση από άλλα ομοειδή. Γενικά και αόριστα το αποδίδαμε στη χρησιμοποίηση, ως πρώτης ύλης, κάποιου νερού με ιδιαίτερες γευστικές ιδιότητες, αυτού του αινιγματικού «ξινού νερού», που αναφερόταν στην ετικέτα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, έμελλε να απομυθοποιηθεί το μυστήριο αυτού του νερού χωρίς ωστόσο, να χάσει τίποτε από τη γοητεία του.
Ήταν τότε που το ανακαλύψαμε, αυτούσιο και χωρίς προσμίξεις, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στον ομώνυμο οικισμό του Ξινού Νερού Φλώρινας. Το πιο εκπληκτικό όμως ήταν, ότι το νερό με την τόσο ιδιάζουσα υπόξινη γεύση έρεε από κάθε βρύση και πηγή του οικισμού. Απεναντίας, το γνωστό σε όλους μας «γλυκό νερό», που συναντάμε στις πηγές όλης της χώρας, ήταν, στις πηγές που αναβλύζουν από το υπέδαφος του οικισμού, ανύπαρκτο! Σε όσες βρύσες και αν το επιχειρήσαμε, πάντα το νερό είχε την ίδια υπόξινη, χαρακτηριστική γεύση, που το διαφοροποιεί τόσο πολύ από το γνωστό σε όλους μας νερό.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, έμελλε να απομυθοποιηθεί το μυστήριο αυτού του νερού χωρίς ωστόσο, να χάσει τίποτε από τη γοητεία του.
Ήταν τότε που το ανακαλύψαμε, αυτούσιο και χωρίς προσμίξεις, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στον ομώνυμο οικισμό του Ξινού Νερού Φλώρινας. Το πιο εκπληκτικό όμως ήταν, ότι το νερό με την τόσο ιδιάζουσα υπόξινη γεύση έρεε από κάθε βρύση και πηγή του οικισμού. Απεναντίας, το γνωστό σε όλους μας «γλυκό νερό», που συναντάμε στις πηγές όλης της χώρας, ήταν, στις πηγές που αναβλύζουν από το υπέδαφος του οικισμού, ανύπαρκτο! Σε όσες βρύσες και αν το επιχειρήσαμε, πάντα το νερό είχε την ίδια υπόξινη, χαρακτηριστική γεύση, που το διαφοροποιεί τόσο πολύ από το γνωστό σε όλους μας νερό.
Κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Φωτογραφίες: Άννα Καλαϊτζή
ΑΓΟΡΑ ΑΡΘΡΟΥ
Για να κατεβάσετε ολόκληρο το Άρθρο απαιτούνται
0.50 €
("Απαραίτητη η αγορά της "Προπληρωμένης κάρτας αγοράς άρθρων")
(Μετά την αγορά, το άρθρο θα βρίσκεται στο ΑΡΧΕΙΟ στο Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΜΟΥ)
0.50 €
("Απαραίτητη η αγορά της "Προπληρωμένης κάρτας αγοράς άρθρων")
(Μετά την αγορά, το άρθρο θα βρίσκεται στο ΑΡΧΕΙΟ στο Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΜΟΥ)