ΤΕΥΧΟΣ 46

Ιούλιος 2005

ΘΕΜΑΤΑ

  • Καστός, Κάλαμος, Άτοκος και Μεγανήσι
  • Χίος, εξερευνώντας τα βορειόχωρα
  • Αρκιοί, Λειψοί και Μικρονήσια
  • Εύβοια. Χερσόνησος Λιχάδας
  • Μαρώνεια

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΚΔΟΤΗ

ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
 
Αγαπητοί μου φίλοι,
 
Επιστρέφοντας στο γραφείο είχα πολλούς λόγους ν’ αναπολώ την ιστιοπλοϊκή εμπειρία στα μικρονήσια του Ιονίου. Αυτή η αμεσότητα με το υγρό στοιχείο, η αίσθηση της απόλυτης ανεξαρτησίας κινήσεων χωρίς αστυνομεύσεις, της μοναχικότητας σε απρόσιτες  και απόκρυφες ακτές, είχαν πολλά χρόνια να μου συμβούν. Στον καθάριο ορίζοντα και στο αμόλυντο αεράκι του πελάγου, απαλλαγμένος από τη σκόνη και τον θόρυβο της πόλης, ένιωθα καθολικά εξαγνισμένος, σαν ν’ ανακάλυπτα τη χαμένη μου αθωότητα.
Διαπίστωσα ωστόσο, από την πρώτη κιόλας μέρα της επιστροφής, ότι είχα έναν πρόσθετο λόγο ν’ αναπολώ το ωραίο ταξίδι. Ήταν η ψυχική ευφορία, η απόλυτη πνευματική και ψυχική ισορροπία που απολάμβανα και οφειλόταν σε μέγιστο βαθμό στην αποστασιοποίησή μου από τα τρέχοντα γεγονότα, στην καθολική αποτοξίνωσή μου από την φθοροποιό επίδραση των καθημερινών «ειδήσεων». Τι ευτυχία ήταν τούτη! Είχα ξεχάσει για λίγο τα μικρά και μεγάλα προβλήματα του τόπου, που, άμεσα ή έμμεσα, επηρεάζουν τη ζωή μας. Είχα ξεχάσει την ακρίβεια, τις απεργίες, την υποκρισία των πολιτικών, την αγωνία των περισσότερων Ελλήνων για το μέλλον, την αμοραλιστική συμπεριφορά της Πολιτείας – και της Εφορίας -, ισοπεδωτικά, ανεξέλεγκτα και παράλογα, επί δικαίους και αδίκους.
Είχα ξεχάσει τις Τουρκικές παραβιάσεις – η χάρη τους δεν έχει φτάσει ακόμα ως το Ιόνιο -, είχα παραβλέψει την κατάντια της ΕΕ και την υπεροψία του Μπλερ, τις συνέπειες της μαζικής και πρόωρης διεύρυνσης, της οποίας το κόστος θα κληθούμε – ακόμη περισσότερο – στο μέλλον να πληρώσουμε.
Είχα ξεχάσει ότι ζούσα στην Ελλάδα, το θυμόμουν κάθε φορά που πιάναμε λιμάνι. Δυστυχώς η επιστροφή ήταν απότομη, ανώμαλη προσγείωση σε μια πραγματικότητα που είχα απωθήσει.
Σκέφτηκα αρχικά να κόψω την τηλεόραση, να ξαναρχίσω να ζω σε ιδεατά «πελάγη ευτυχίας», όπως για μια εβδομάδα στο Ιόνιο Πέλαγος. Το μέτρο μου φάνηκε απόλυτο. Σκέφτηκα λοιπόν να εισηγηθώ στον εαυτό μου κάποιο μετριοπαθέστερο. Να παρακολουθώ, για παράδειγμα, μόνον από τα κρατικά κανάλια τις ειδήσεις. Εκεί τουλάχιστον τα πράγματα ήταν πιο ευχάριστα, οι υπουργοί πιο γελαστοί και φίλοι μεταξύ τους, πιο ήρεμος ο κόσμος. Κι αν πάλι υπήρχε καμιά κακοτοπιά, εξαφανιζόταν απ’ το γυαλί σε λίγα δευτερόλεπτα, η αισιοδοξία επανερχόταν.
Δεν άντεξα, αγαπητοί μου φίλοι για πολύ, αυτήν την επίπλαστη μακαριότητα και νιρβάνα. Άλλωστε η πραγματικότητα είναι γύρω μου – γύρω μας -, σκληρή και αδυσώπητη, την ζούμε καθημερινά, κανένας μάγος δεν μπορεί να την εξωραΐσει. Το πετρέλαιο ανεβαίνει, τα πάντα ανεβαίνουν – εκτός απ’ τα κινέζικα -, οι ελπίδες για «φως στο τούνελ» μετατίθενται, αφού το τούνελ μεγαλώνει συνεχώς.
Πολύ θα το ήθελα, μα αδυνατώ, να σας προσφέρω την αισιοδοξία που χρειάζεστε. Το μόνο ίσως που θα μπορούσα να σας ευχηθώ – και μαζί και οι συνεργάτες μου – γι’ αυτό το καλοκαίρι, είναι να βρείτε το δικό σας «Ιόνιο» μακρυά από τηλεοράσεις και ειδήσεις. 

Θεόφιλος Μπασγιουράκης

ΕΠΙΣΗΜΑ ΜΕΛΗ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ Ε.Ο.Τ. (ΜΗ.Τ.Ε.): 0933Ε60000205901