ΤΕΥΧΟΣ 74

Μάρτιος 2010

ΘΕΜΑΤΑ

  • Φάρος Κάβο Μαλέα
  • Όρος Ολίγυρτος
  • Λευκάδα: Περιηγήσεις στα Δυτικά
  • Το Σπήλαιο του Δράκου
  • Το Δάσος του Ρούβα
  • Oι Φθιώτιδες Θήβες

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΚΔΟΤΗ

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

Αγαπητοί μου φίλοι,

Κάποτε θα συνέβαινε κι αυτό. Είναι, μάλιστα, απορίας άξιον, πως άργησε τόσο. Αναφέρομαι, φυσικά, στην τακτοποίηση των λογαριασμών μας ή -για να ακριβολογώ- των υποχρεώσεών μας, ως χώρας. Μιας χώρας που ζούσε τόσα χρόνια στον «κόσμο της», με την ψευδαίσθηση δηλαδή, ότι είχε μόνον δικαιώματα και καθόλου υποχρεώσεις. Που πίστευε, ότι θα μπορούσε επ’ άπειρον να εισπράττει -και να κατασπαταλά χωρίς συνέπειες- κοινοτικά κονδύλια, αποζημιώσεις κι επιδοτήσεις. Και που πίστευε ακόμη, ότι θα είχε αιωνίως την πιστοληπτική δυνατότητα να δανείζεται με «φθηνό χρήμα» από τις διεθνείς αγορές. Όχι, βέβαια, για σκοπούς αναπτυξιακούς κι επενδυτικούς αλλά αποκλειστικά και μόνον για αποπληρωμή συσσωρευμένων υποχρεώσεων του παρελθόντος. Ενός παρελθόντος, που καταλογίζει ευθύνες κακοδιαχείρισης και εγκληματικής κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος, χωρίς να κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε πρόσωπα, κόμματα και χρώματα.
Είναι αναμφισβήτητο, όλοι φταίνε! Δεν έχει καμιά απολύτως σημασία ποιος περισσότερο και ποιος λιγότερο. Εδώ που φτάσαμε, ένα βήμα πριν απ’ τον γκρεμό, δεν μ’ ενδιαφέρει -και ποιον άλλωστε νοήμονα Έλληνα ενδιαφέρει- αν φταίνε περισσότερο οι πράσινοι, οι γαλάζιοι ή τούμπαλιν. Γιατί, και αν ακόμα μπορούσε να αποδειχθεί ποιος φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη -πράγμα τελείως απίθανο για τα Ελληνικά δεδομένα- δεν θα είχε καμία απολύτως πρακτική αξία για τη ζωή μας. Και ανάποδα να τους κρεμούσαμε τους υπεύθυνους, δεν θα μπορούσαν να επανορθώσουν τις συνέπειες από τις εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις του παρελθόντος.
«Καλές είναι οι διαπιστώσεις, θα μπορούσατε να μου πείτε, τι προτείνεις όμως περί του πρακτέου; Έχεις καμιά μυστική, μαγική συνταγή;»
Παραδόξως, ναι, αγαπητοί μου φίλοι. Όσο κι αν ακούγεται απίθανο, υπάρχει μια μαγική συνταγή και μάλιστα καθόλου άγνωστη ούτε μυστική. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι την είχαν εκφράσει επιγραμματικά με την περίφημη ρήση: «SALUS POPULI SUPREMA LEX ESTO» δηλαδή, «Η σωτηρία της πατρίδας ας είναι ο υπέρτατος νόμος». Δεν έρχεται στο νου μου κάποια αντίστοιχη αρχαιοελληνική ρήση, γνωρίζω όμως άριστα -όπως άλλωστε όλοι μας- πως εφάρμοσαν αυτή την συνταγή σωτηρίας οι Έλληνες: αντιμετώπιζαν τον κοινό κίνδυνο ενωμένοι και μονιασμένοι και, συνήθως, νικούσαν. Τα παραδείγματα αφθονούν και είναι πασίγνωστα, από τους Περσικούς Πολέμους ως την Εποποιΐα του ’40.
Δυστυχώς, η σημερινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα, δεν διαφέρει καθόλου από τις δυσχερέστερες και πιο επικίνδυνες καμπές στην ιστορία του Ελληνισμού. Ας αρθούμε, επιτέλους, στο ύψος των περιστάσεων, όλοι μας, υπεύθυνοι και ανεύθυνοι, κόμματα -όλα τα κόμματα!- ομάδες εργαζομένων -όλες οι ομάδες!- και μεμονωμένοι πολίτες. Μόνον με μια συνολική και επική συστράτευση απέναντι στον κοινό κίνδυνο της οικονομικής καταστροφής, θα μπορέσουμε να αναστρέψουμε το δυσμενέστατο εις βάρος μας διεθνές κλίμα και να επανακτήσουμε την -βαρειά λαβωμένη- εθνική μας αξιοπρέπεια.
Τότε -και μόνον τότε- μπορούμε να αισιοδοξούμε για το μέλλον.

Θεόφιλος Μπασγιουράκης

ΕΠΙΣΗΜΑ ΜΕΛΗ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ Ε.Ο.Τ. (ΜΗ.Τ.Ε.): 0933Ε60000205901