ΤΕΥΧΟΣ 42
Νοέμβριος 2004
ΘΕΜΑΤΑ
- Στο Κάστρο των Ιωαννίνων
- Πάρνωνας: Αποστολή στα Τσίντζινα
- Γέφυρα Ρίου Αντιρρίου
- Φαράγγι Πανταβρέχει
- Άνω Κλειδωνιά
- Το Δάσος της Φολόης
- Εθνολογικό Μουσείο Θράκης
- Ρόδος: Γενί - Χαμάμ
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΚΔΟΤΗ
60 ΜΕΤΡΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Αγαπητοί μου φίλοι
Όταν, τον περασμένο Αύγουστο, η Ολυμπιακή Φλόγα έκοβε το «νήμα της νίκης» πάνω από τη Γέφυρα, όταν τα πυροτεχνήματα του θριάμβου καταύγαζαν τον ουρανό ανάμεσα σε Στερεά και Πελοπόννησο, κάποιοι άνθρωποι χαίρονταν διπλά. Πολύ περισσότερο από την απελθούσα και την νεόκοπη πολιτική ηγεσία, από τους επώνυμους και επίσημους, που έβγαζαν λόγους και έκοβαν κορδέλες. Πολύ περισσότερο από όλους εμάς τους μακρινούς, έκθαμβους θεατές και μελλοντικούς χρήστες της γέφυρας.
Ήταν αυτή η χιλιάδα των ανθρώπων που έστησαν τη γέφυρα, από τους κορυφαίους Έλληνες και ξένους τεχνικούς ως τους τελευταίους ανώνυμους τεχνίτες. Ήταν όλο αυτό το ετερόκλιτο-και σ’ ένα βαθμό ετερόγλωσσο-πλήθος ανθρώπων, που για 7 περίπου χρόνια σκέφθηκαν, προβληματίστηκαν, μόχθησαν, ανησύχησαν, ξενύχτησαν και δημιούργησαν ανάμεσά τους μια άϋλη γέφυρα επικοινωνίας, με κοινό όραμα και κοινό σκοπό: την κατασκευή της Γέφυρας Ρίου-Αντίρριου. Αυτό το αριστούργημα της τεχνολογίας και της αισθητικής, που πρώτος πριν από 115 χρόνια οραματίσθηκε ένας μεγάλος πολιτικός άνδρας: ο Χαρίλαος Τρικούπης.
Στα ταξίδια μου προς την Πελοπόννησο τους τελευταίους μήνες περνάω και ξαναπερνάω από την Γέφυρα και δεν χορταίνω να θαυμάζω την εξαίσια καμπύλη πάνω από τη θάλασσα, που με τόσο στιβαρότητα συγκρατούν οι δέσμες των καλωδίων σαν τεράστιες λευκές βεντάλιες, ανάμεσα στο γαλάζιο του ουρανού και των νερών.
Δεν είχα το προνόμιο να ανήκω σ’ αυτούς του τυχερούς που με οποιαδήποτε ιδιότητα, εργάσθηκαν στη γέφυρα και έζησαν βήμα-βήμα τη συνολική πορεία της δημιουργίας αυτού του γίγαντα, από την πρώτη στιγμή της γέννησής του σε στεριά και θάλασσα. Είχα όμως την τύχη –όπως άλλωστε και πάρα πολλοί από σας- να αντικρύζω που και που κάποια διαδοχικά στάδια της εξέλιξης. Τη μια φορά τον πρώτο πυλώνα προς την πλευρά του Αντίρριου, ύστερα τον επόμενο, κάποια στιγμή όλους τους πυλώνες, στη συνέχεια μια υποψία καταστρώματος ανάμεσά τους και στο τέλος, μετά από πολύ καιρό, τη ρεαλιστική γραμμή της γέφυρας, από τη μια άκρη ως την άλλη. Τα ερωτήματά μου βέβαια, ήταν πολλά και αναπάντητα και αναφέρονταν κυρίως στη στατικότητα μιας –τόσο μεγάλου μήκους- γέφυρας, καθώς και στην μελλοντική της ανθεκτικότητα απέναντι σε ορισμένα ακραία φυσικά φαινόμενα, όπως κάποιος ισχυρότατος σεισμός ή μια σφοδρή θαλασσοταραχή στην περιοχή.
Με μέριμνα της «ΓΕΦΥΡΑ ΑΕ’ έφτασαν στα χέρια μου 8 τεύχη της Ζεύξης, που εκδόθηκαν κατά τη διάρκεια των κατασκευαστικών εργασιών. Κάποιες τεχνικές περιγραφές μου φάνηκαν αρχικά δυσνόητες, δεν άργησαν όμως να μου αποκαλύψουν ένα πλήθος λεπτομερειών, που απάντησαν όλα μου τα ερωτήματα. Αυτά τα ερωτήματα, που ίσως έχουν απασχολήσει και σας αγαπητοί μου αναγνώστες, επιχειρούμε να διευκρινίσουμε στο συνοπτικό άρθρο, που θα βρείτε στις σελίδες μας.
Αυτό που είναι αδύνατον να περιγράψουμε είναι τα συναισθήματα και η συγκίνηση των ανθρώπων, που είδαν το έργο τους ολοκληρωμένο και πανέμορφο.
Ας το χαρούμε!
Αγαπητοί μου φίλοι
Όταν, τον περασμένο Αύγουστο, η Ολυμπιακή Φλόγα έκοβε το «νήμα της νίκης» πάνω από τη Γέφυρα, όταν τα πυροτεχνήματα του θριάμβου καταύγαζαν τον ουρανό ανάμεσα σε Στερεά και Πελοπόννησο, κάποιοι άνθρωποι χαίρονταν διπλά. Πολύ περισσότερο από την απελθούσα και την νεόκοπη πολιτική ηγεσία, από τους επώνυμους και επίσημους, που έβγαζαν λόγους και έκοβαν κορδέλες. Πολύ περισσότερο από όλους εμάς τους μακρινούς, έκθαμβους θεατές και μελλοντικούς χρήστες της γέφυρας.
Ήταν αυτή η χιλιάδα των ανθρώπων που έστησαν τη γέφυρα, από τους κορυφαίους Έλληνες και ξένους τεχνικούς ως τους τελευταίους ανώνυμους τεχνίτες. Ήταν όλο αυτό το ετερόκλιτο-και σ’ ένα βαθμό ετερόγλωσσο-πλήθος ανθρώπων, που για 7 περίπου χρόνια σκέφθηκαν, προβληματίστηκαν, μόχθησαν, ανησύχησαν, ξενύχτησαν και δημιούργησαν ανάμεσά τους μια άϋλη γέφυρα επικοινωνίας, με κοινό όραμα και κοινό σκοπό: την κατασκευή της Γέφυρας Ρίου-Αντίρριου. Αυτό το αριστούργημα της τεχνολογίας και της αισθητικής, που πρώτος πριν από 115 χρόνια οραματίσθηκε ένας μεγάλος πολιτικός άνδρας: ο Χαρίλαος Τρικούπης.
Στα ταξίδια μου προς την Πελοπόννησο τους τελευταίους μήνες περνάω και ξαναπερνάω από την Γέφυρα και δεν χορταίνω να θαυμάζω την εξαίσια καμπύλη πάνω από τη θάλασσα, που με τόσο στιβαρότητα συγκρατούν οι δέσμες των καλωδίων σαν τεράστιες λευκές βεντάλιες, ανάμεσα στο γαλάζιο του ουρανού και των νερών.
Δεν είχα το προνόμιο να ανήκω σ’ αυτούς του τυχερούς που με οποιαδήποτε ιδιότητα, εργάσθηκαν στη γέφυρα και έζησαν βήμα-βήμα τη συνολική πορεία της δημιουργίας αυτού του γίγαντα, από την πρώτη στιγμή της γέννησής του σε στεριά και θάλασσα. Είχα όμως την τύχη –όπως άλλωστε και πάρα πολλοί από σας- να αντικρύζω που και που κάποια διαδοχικά στάδια της εξέλιξης. Τη μια φορά τον πρώτο πυλώνα προς την πλευρά του Αντίρριου, ύστερα τον επόμενο, κάποια στιγμή όλους τους πυλώνες, στη συνέχεια μια υποψία καταστρώματος ανάμεσά τους και στο τέλος, μετά από πολύ καιρό, τη ρεαλιστική γραμμή της γέφυρας, από τη μια άκρη ως την άλλη. Τα ερωτήματά μου βέβαια, ήταν πολλά και αναπάντητα και αναφέρονταν κυρίως στη στατικότητα μιας –τόσο μεγάλου μήκους- γέφυρας, καθώς και στην μελλοντική της ανθεκτικότητα απέναντι σε ορισμένα ακραία φυσικά φαινόμενα, όπως κάποιος ισχυρότατος σεισμός ή μια σφοδρή θαλασσοταραχή στην περιοχή.
Με μέριμνα της «ΓΕΦΥΡΑ ΑΕ’ έφτασαν στα χέρια μου 8 τεύχη της Ζεύξης, που εκδόθηκαν κατά τη διάρκεια των κατασκευαστικών εργασιών. Κάποιες τεχνικές περιγραφές μου φάνηκαν αρχικά δυσνόητες, δεν άργησαν όμως να μου αποκαλύψουν ένα πλήθος λεπτομερειών, που απάντησαν όλα μου τα ερωτήματα. Αυτά τα ερωτήματα, που ίσως έχουν απασχολήσει και σας αγαπητοί μου αναγνώστες, επιχειρούμε να διευκρινίσουμε στο συνοπτικό άρθρο, που θα βρείτε στις σελίδες μας.
Αυτό που είναι αδύνατον να περιγράψουμε είναι τα συναισθήματα και η συγκίνηση των ανθρώπων, που είδαν το έργο τους ολοκληρωμένο και πανέμορφο.
Ας το χαρούμε!
Θεόφιλος Μπασγιουράκης
ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ
T42 / Περιήγηση / Ιωάννινα /
Μια περιδιάβαση στα παλιά κτίρια, τους γραφικούς δρομίσκους και τις ιστορικές στιγμές του Κάστρου, της καρδιάς της πόλης των Ιωαννίνων.
T42 / Φυσικό περιβάλλον / ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ /
Μέσα στα ελατοδάση του Πάρνωνα και έξω από τους συνηθισμένους τουριστικούς προορισμούς, τα Τσίντζινα προσφέρουν γαλήνη, φιλοξενία και πεζοπορικές διαδρομές απαράμιλλης ομορφιάς.
T42 / Μνημεία / ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ /
Έργο γιγαντιαίων διαστάσεων μεγάλης σημασίας, η Γέφυρα
Ρίου Αντιρρίου μας εκπλήσσει με την πρωτοποριακή τεχνολογία και την υψηλή της αισθητική.
Ρίου Αντιρρίου μας εκπλήσσει με την πρωτοποριακή τεχνολογία και την υψηλή της αισθητική.
T42 / Φυσικό περιβάλλον / Ευρυτανία /
Απόκρυφο και δυσπρόσιτο, μερικές φορές εχθρικό και επικίνδυνο, το Φαράγγι "Πανταβρέχει" στην Ευρυτανία είναι μια πραγματική πρόκληση για τους εραστές της περιπέτειας.
T42 / Περιήγηση / Ιωάννινα /
Ερειπωμένη και ακατοίκητη σχεδόν έως τώρα, η Άνω Κλειδωνιά προσφέρει πλέον ιδανική φιλοξενία και περιβάλλον μοναδικό για περιηγητές και φυσιολάτρες.
T42 / Φυσικό περιβάλλον / ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ /
Ένα δρυοδάσος μοναδικό σε έκταση και ομορφιά, ένα αγρόκτημα-ξενώνας με υπέροχους ανθρώπους και ένα συνολικό τοπίο που θα συγκινήσει κάθε λάτρη της Ελληνικής υπαίθρου.
T42 / Παράδοση / Αλεξανδρούπολη /
Το Εθνολογικο Μουσείο Θράκης είναι ένα κόσμημα για την πόλη της Αλεξανδρούπολης.
T42 / Μνημεία / Δωδεκάνησα /
Τα Νέα Λουτρά ή αλλιώς Yeni Hammam της Μεσαιωνικής πόλης της Ρόδου καλύπτουν επιφάνεια 1070 τετραγωνικών μέτρων.
ΑΡΧΕΙΟ ΤΕΥΧΩΝ
