26
Μάρτιος 2002
88-117
Το Ελληνικό Orient Express
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
ΚΑΠΟΙΟΙ καθυστερημένοι σκαρφαλώνουν βιαστικά, οι πόρτες των βαγονιών κλείνουν με πάταγο, ακούγονται ύστατοι αποχαιρετισμοί από τις γραμμές και τα παράθυρα. Δεν έχω κανέναν ν' αποχαιρετήσω, είν' ένα ταξίδι μοναχικό, απόφαση της τελευταίας στιγμής, φυγή από την τσιμεντένια αγκαλιά της Αθήνας προς τον μακρινό Βορρά.
Το τρένο σφυρίζει τρεις φορές και αρχίζει να κινείται. Οι σιλουέτες ξεμακραίνουν στην πλατφόρμα, οι φωνές σβήνουν, ένας νέος ήχος κυριαρχεί, το μονότονο κροτάλισμα των τροχών στο σιδερένιο δρόμο. Κυλούν τα πρώτα λεπτά αδιάφορα έτσι όπως περνάει η διαδρομή ανάμεσα στις πυκνοκατοικημένες συνοικίες της Αθήνας και τα πρώτα χωριά της Αττικής....To τέρμα μας είναι στο βορειότερο άκρο της ελληνικής επικράτειας, στο ακριτικό χωριό Ορμένιο, έπειτα από έντεκα ώρες πληθωρικής ανθρωπογεωγραφίας, θα ακουσθεί ο διαπεραστικός συριγμός των φρένων του τρένου…που σημαίνει και το αντίο της διαδρομής μας!
Το τρένο σφυρίζει τρεις φορές και αρχίζει να κινείται. Οι σιλουέτες ξεμακραίνουν στην πλατφόρμα, οι φωνές σβήνουν, ένας νέος ήχος κυριαρχεί, το μονότονο κροτάλισμα των τροχών στο σιδερένιο δρόμο. Κυλούν τα πρώτα λεπτά αδιάφορα έτσι όπως περνάει η διαδρομή ανάμεσα στις πυκνοκατοικημένες συνοικίες της Αθήνας και τα πρώτα χωριά της Αττικής....To τέρμα μας είναι στο βορειότερο άκρο της ελληνικής επικράτειας, στο ακριτικό χωριό Ορμένιο, έπειτα από έντεκα ώρες πληθωρικής ανθρωπογεωγραφίας, θα ακουσθεί ο διαπεραστικός συριγμός των φρένων του τρένου…που σημαίνει και το αντίο της διαδρομής μας!
Κείμενο: ΧΑΡΗΣ ΤΖΑΝΙΔΗΣ
Φωτογραφίες: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΕΛΕΣΑΚΟΣ
ΑΓΟΡΑ ΑΡΘΡΟΥ
Για να διαβάσετε το άρθρο πατήστε ΕΔΩ