61
Ιανουάριος 2008
σελ.36-69
Άνω Πωγώνι Ιωαννίνων
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η πρώτη μας προσέγγιση με το Άνω Πωγώνι ήταν κάπως ανορθόδοξη. Αντί ν’ ακολουθήσουμε το κεντρικό οδικό δίκτυο και την άσφαλτο, φτάσαμε στον τόπο μέσα από δασικούς δρόμους και βουνά. Στην πραγματικότητα το Πωγώνι μας προέκυψε τυχαία, αφού βασικός μας προορισμός ήταν ο συνώνυμος οικισμός του …Πωγωνίσκου. Ποιος είναι όμως ο Πωγωνίσκος; Ένας μικρός και αθέατος οικισμός στις δυτικές εσχατιές του Δήμου Κόνιτσας, χαμένος μέσα στα βουνά. Μόνον συμπτωματικά μπορεί κάποιος να βρεθεί στον Πωγωνίσκο, αφού το τουριστικό ενδιαφέρον της περιοχής τελειώνει στη φημισμένη βυζαντινή Μονή του Μολυβδοσκέπαστου και λίγο ψηλότερα, στο ομώνυμο χωριό.
Ωστόσο, στη στροφή του δρόμου προς τον οικισμό του Μολυβδοσκέπαστου υπάρχει μια ταπεινή πινακιδούλα. Πάνω της γράφει: Πωγωνίσκος. Κανένας γνήσιος ταξιδευτής δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος στη θέα της πινακίδας. Η κατεύθυνσή της παραπέμπει σ’ έναν στενό ασφαλτόδρομο, που διεισδύει και εξαφανίζεται σε βραχώδες στόμιο φαραγγιού. Υπακούοντας στην περιέργειά μας διαβαίνουμε την πελώρια φυσική πύλη των βράχων και ξαφνικά βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε μια μακρόστενη κοιλάδα με βοσκοτόπια, ανάμεσα σε απότομες πλαγιές. Ο δρομίσκος διασχίζει αρχικά με ήπιες και στη συνέχεια με απότομες κλίσεις την κοιλάδα. Στο τέρμα της ανηφοριάς αρχίζουν οι εκπλήξεις. Και πρώτα τα υπολείμματα του παλιού οικισμού, ξερολιθιές κατάσπαρτες εδώ και εκεί, που κάποτε συνιστούσαν τον Πωγωνίσκο. Αμέσως μετά προβάλλει η εκκλησία, το μοναδικό οικοδόμημα που απομένει από το παρελθόν όρθιο στη θέση του. Κοντά της έχει αρχίσει να αναπτύσσεται ο νέος οικισμός, καμιά δεκαριά σπίτια όλα κι όλα, με κόκκινες σκεπές, κεραίες τηλεοράσεων αλλά πορτοπαράθυρα σφαλισμένα. Είναι φανερό, ότι περιστασιακά πια κατοικείται ο Πωγωνίσκος. Στη σημερινή εποχή ελάχιστοι μπορούν ν’ αντέξουν αυτή την ερημιά.
Ωστόσο, στη στροφή του δρόμου προς τον οικισμό του Μολυβδοσκέπαστου υπάρχει μια ταπεινή πινακιδούλα. Πάνω της γράφει: Πωγωνίσκος. Κανένας γνήσιος ταξιδευτής δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος στη θέα της πινακίδας. Η κατεύθυνσή της παραπέμπει σ’ έναν στενό ασφαλτόδρομο, που διεισδύει και εξαφανίζεται σε βραχώδες στόμιο φαραγγιού. Υπακούοντας στην περιέργειά μας διαβαίνουμε την πελώρια φυσική πύλη των βράχων και ξαφνικά βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε μια μακρόστενη κοιλάδα με βοσκοτόπια, ανάμεσα σε απότομες πλαγιές. Ο δρομίσκος διασχίζει αρχικά με ήπιες και στη συνέχεια με απότομες κλίσεις την κοιλάδα. Στο τέρμα της ανηφοριάς αρχίζουν οι εκπλήξεις. Και πρώτα τα υπολείμματα του παλιού οικισμού, ξερολιθιές κατάσπαρτες εδώ και εκεί, που κάποτε συνιστούσαν τον Πωγωνίσκο. Αμέσως μετά προβάλλει η εκκλησία, το μοναδικό οικοδόμημα που απομένει από το παρελθόν όρθιο στη θέση του. Κοντά της έχει αρχίσει να αναπτύσσεται ο νέος οικισμός, καμιά δεκαριά σπίτια όλα κι όλα, με κόκκινες σκεπές, κεραίες τηλεοράσεων αλλά πορτοπαράθυρα σφαλισμένα. Είναι φανερό, ότι περιστασιακά πια κατοικείται ο Πωγωνίσκος. Στη σημερινή εποχή ελάχιστοι μπορούν ν’ αντέξουν αυτή την ερημιά.
Κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Φωτογραφίες: Άννα Καλαϊτζή
ΑΓΟΡΑ ΑΡΘΡΟΥ
Για να διαβάσετε το άρθρο πατήστε ΕΔΩ