62
Μάρτιος 2008
σελ.26-59
Ακροταίναρο: Μονοπάτια και οικισμοί
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
- Τι τόπος! αναφωνούσε κάθε τόσο ο φίλος μου ο Michael. Σκέτη πέτρα! Αναρωτιέμαι πώς ζήσαν τόσους αιώνες, πώς εξακολουθούν να ζούνε ακόμα άνθρωποι.
Όσο το αυτοκίνητό μας συνέχιζε προς νότο, τόσο ο θαυμασμός του γινόταν μεγαλύτερος, μετατρεπόταν σε δέος. Δεν έλειπαν από τον Γερμανό φίλο οι εμπειρίες των ταξιδιών, είχε περιπλανηθεί σ’ όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης. Επιπλέον, ένα μέρος των θερινών του διακοπών, ήταν κάθε χρόνο αφιερωμένο σε πολυήμερες πεζοπορίες και ορειβασίες στις Άλπεις. Μα τούτο δω το Μανιάτικο τοπίο, το πετρόσπαρτο και στεγνό, το σκληρό, εχθρικό και κακοτράχαλο, σωστό καμίνι κάτω από τον ήλιο, ξέφευγε απόλυτα από τις μέχρι τούδε εμπειρίες του.
Όσο το αυτοκίνητό μας συνέχιζε προς νότο, τόσο ο θαυμασμός του γινόταν μεγαλύτερος, μετατρεπόταν σε δέος. Δεν έλειπαν από τον Γερμανό φίλο οι εμπειρίες των ταξιδιών, είχε περιπλανηθεί σ’ όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης. Επιπλέον, ένα μέρος των θερινών του διακοπών, ήταν κάθε χρόνο αφιερωμένο σε πολυήμερες πεζοπορίες και ορειβασίες στις Άλπεις. Μα τούτο δω το Μανιάτικο τοπίο, το πετρόσπαρτο και στεγνό, το σκληρό, εχθρικό και κακοτράχαλο, σωστό καμίνι κάτω από τον ήλιο, ξέφευγε απόλυτα από τις μέχρι τούδε εμπειρίες του.
Κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Φωτογραφίες: Άννα Καλαϊτζή
ΑΓΟΡΑ ΑΡΘΡΟΥ
Για να κατεβάσετε ολόκληρο το Άρθρο απαιτούνται
1 €
("Απαραίτητη η αγορά της "Προπληρωμένης κάρτας αγοράς άρθρων")
(Μετά την αγορά, το άρθρο θα βρίσκεται στο ΑΡΧΕΙΟ στο Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΜΟΥ)
1 €
("Απαραίτητη η αγορά της "Προπληρωμένης κάρτας αγοράς άρθρων")
(Μετά την αγορά, το άρθρο θα βρίσκεται στο ΑΡΧΕΙΟ στο Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΜΟΥ)