Σκύρος, Αρχαίο Λατομείο Πουριών

Επισκεφθήκαμε την περιοχή σε διάφορες ώρες της ημέρας: νωρίς το πρωί, μεσημέρι και απόγευμα, όταν γλυκαίνει ο φωτισμός. Κάθε ώρα έχει τη δική της αισθητική. Η θάλασσα, οι λαξεμένοι πωρόλιθοι, τα Βρυκολακονήσια, τα εκκλησάκια Αγίου Νικολάου και Αγίου Ερμόλαου, καθώς κυλούν οι ώρες, αποκτούν μια δική τους, ξεχωριστή κάθε φορά, γοητεία. Μια γοητεία, που μας αποκαλύπτεται από τα χαράματα ακόμη, πριν από το ξύπνημα του ήλιου στα σκοτεινά βάθη του Αιγαίου.
Είναι μια ώρα εξωπραγματικής γαλήνης και ηρεμίας. Πολύ κοντά στην φινετσάτη, καμπυλόγραμμη φιγούρα του κατάλευκου ανεμόμυλου μας γνέφει άλλη μια λευκή σιλουέττα, τετράγωνη αυτή. Είναι η ασβεστοχρισμένη πρόσοψη του υπόσκαφου ξωκκλησιού του Αγίου Νικολάου. Το λιλιπούτειο εκκλησάκι - όπως άλλωστε τα περισσότερα στην Σκύρο - μόλις χωράει στο εσωτερικό του τρεις - τέσσερις πιστούς. Είναι κυριολεκτικά λαξευμένο στα έγκατα ενός πελώριου, συμπαγούς πέτρινου όγκου, με εμφανή τα σημάδια της λατόμευσης στις κάθετες πλευρές.
Ένα άλλο εκκλησάκι, αυτό του Αγίου Ερμόλαου, ξεχωρίζει πάνω από τους τραχείς βράχους στο αντικρινό ομώνυμο νησηδάκι. Είναι ένα από τα έξι - συνολικά - βραχονήσια και ξέρες, γνωστά με την ονομασία «Βρυκολακονήσια».(1) Ο μύλος και τα δύο ξωκκλήσια είναι οι μόνες λευκές πινελιές που παρεμβάλλονται ανάμεσα στις καφετιές, γκριζωπές αποχρώσεις των πετρωμάτων των Πουριών.
Τα βήματά μας μάς οδηγούν πίσω από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, στην βραχώδη ακτογραμμή. Πέτρες αιχμηρές σαν λόγχες και αναρίθμητες κάθετες και οριζόντιες λαξεύσεις στους πώρινους βράχους, δημιουργούν ένα τοπίο ασυνήθιστο, μοναδικό. Είναι το αρχικό λατομείο των Πουριών που, 2000 περίπου χρόνια πριν, τροφοδοτούσε με δομικό υλικό τους τότε κατοίκους του νησιού. Η λειτουργία, μάλιστα, του λατομείου συνεχίστηκε και στους νεότερους χρόνους, μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα.