68
Μάρτιος 2009
σελ. 158-179
Φλώρινα
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Με τα καρέ να εναλλάσσονται από το παράθυρο, σκέφτομαι: όταν ξεθάβει κανείς έναν τόπο από τη μνήμη έχουν ξεθυμάνει οι λεπτομέρειές του και πάντα απομένει μια και μόνη αίσθηση. Για παράδειγμα η Θάσος μου άφησε ένα έντονο συναίσθημα οικειότητας, σαν να επισκέπτομαι το φροντισμένο σπίτι κάποιας αγαπημένης θείας, ή να ξαναβρίσκω έναν παλιό καλό φίλο. Η Ιθάκη μου φέρνει στο νου εποχές και εικόνες, που έχω διαβάσει στα βιβλία του Καραγάτση. Όταν σκέφτομαι την Έδεσσα με πλημμυρίζει η ενέργεια του νερού της και όταν αναλογίζομαι την Κλεισούρα ταξιδεύω στην ιστορία της.
Ποια θα ‘ναι άραγε η αίσθηση που θα μείνει, όταν ο χρόνος πάρει τη Φλώρινα; Αυτή την μικρή ακριτική πόλη της βαλκανικής όσμωσης των πολιτισμών, που έχει εμπνεύσει ζωγράφους, γλύπτες και μεγάλους σκηνοθέτες, όπως το Θεόδωρο Αγγελόπουλο;
Ποια θα ‘ναι άραγε η αίσθηση που θα μείνει, όταν ο χρόνος πάρει τη Φλώρινα; Αυτή την μικρή ακριτική πόλη της βαλκανικής όσμωσης των πολιτισμών, που έχει εμπνεύσει ζωγράφους, γλύπτες και μεγάλους σκηνοθέτες, όπως το Θεόδωρο Αγγελόπουλο;
Κείμενο: Ντέμη Κουτσοσταμάτη
Φωτογραφίες: Πέτρος Κουρούπης
ΑΓΟΡΑ ΑΡΘΡΟΥ
Για να διαβάσετε το άρθρο πατήστε ΕΔΩ