Θρακικά Μετέωρα

Η επιθυμία μας να επισκεφθούμε τα Θρακικά Μετέωρα δεν είναι καινούργια, πάει αρκετά χρόνια πίσω. Από τότε που μας πρωτομίλησε για τον τόπο ο Τάσσος Αναστασιάδης, υπεύθυνος του Vistonis Travel ⁽¹⁾ και γνώστης της περιοχής ήδη από τις αρχές του 2000. Η αναβλητικότητα, ωστόσο, όπως συνήθως συμβαίνει, υπερίσχυσε της επιθυμίας. Με αποτέλεσμα να συμπεριλάβουμε τα Θρακικά Μετέωρα μόλις πρόσφατα στην ατζέντα των ταξιδιωτικών μας προορισμών. Και, μάλιστα, στις αρχές Αυγούστου, σε μια από τις θερμότερες περιόδους του φετινού καλοκαιριού.
Απευθυνθήκαμε στον Βασίλη Παπαβασιλείου, από τον Ίασμο της Κομοτηνής, έναν ιδεολόγο πεζοπόρο και λάτρη του ορεινού φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής του. Παρά τις αντίξοες θερμοκρασιακές συνθήκες δεν μας αρνήθηκε ο Βασίλης. Στερήθηκε την οικογένειά του και, επιπλέον, θυσίασε μια πολύτιμη μέρα ανάπαυσης από τη δουλειά του, για να μας συνοδέψει και να μας ξεναγήσει στους άγνωστους φυσικούς θησαυρούς της ορεινής χώρας του Ιασμού και της Ροδόπης.  Έτσι, λοιπόν, το πρωινό του Σαββάτου, στις 5 Αυγούστου, πίνουμε πριν από την αναχωρήσή μας καφεδάκι σε κεντρικό Καφέ του Ίασμου.
08.20’. Ξεκινάμε με κατεύθυνση Δ, στην Παλιά Εθνική Οδό προς Ξάνθη. 1.2 χλμ. μετά εγκαταλείπουμε την άσφαλτο και ανηφορίζουμε δεξιά σε χωματόδρομο, προς Θρακικά Μετέωρα και Πολύαρνο. Το υψόμετρο της αφετηρίας μας είναι 40 μέτρα. Αρχίζουμε ήδη να εισπράττουμε – το Suzuki Jimny  και οι επιβάτες του – την διαφορά ανάμεσα στο ασφάλτινο και στο χωμάτινο οδικό δίκτυο. Που, εκτός, από νεροφαγώματα, είναι κατάσπαρτο από μικρές και μεγάλες πέτρες με αποτέλεσμα, το ταρακούνημα να είναι συνεχές και πολύ εκνευριστικό.
-Έχει πολύ χαλάσει ο δρόμος, τον θυμάμαι καλύτερο, σχολιάζει ο Βασίλης.