ΤΕΥΧΟΣ 31

Ιανουάριος 2003 - ΜΟΝΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΘΕΜΑΤΑ

  • Όρος Παγγαίο
  • Ακρωτήρι Θήρας
  • Κάστρα Κορίνθου
  • Σπήλαιο Μααρά
  • Αλατόπετρα Γρεβενών
  • Χοιροσφάγια στο Κόρθι της Άνδρου
  • Η επιγραφή της Γόρτυνας
  • Οι rogatores της Καστοριάς

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΚΔΟΤΗ

ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Αγαπητοί μου φίλοι,

Συνήθως συναντάμε τις αρχαίες επιγραφές σε ναούς, αρχαία οικήματα, χώρους μουσείων και -όχι σπάνια- εντοιχισμένες στην τοιχοποιία  αρκετών νεωτέρων κτισμάτων. Η θέα όμως επιγραφής  χαραγμένης στην επιφάνεια βράχου, στην καρδιά ενός βουνού, ήταν -για μας τουλάχιστον- μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Και η συγκίνησή μας ήταν μεγάλη, όταν τα βήματά μας οδηγήθηκαν από τον ιστορικό ερευνητή και αρχαιολάτρη Θεόδωρο Λυμπεράκη, στην κορυφή ενός λοφίσκου, κοντά στο εγκαταλελειμμένο χωριό Τρίτα του Παγγαίου. Εκεί, κάτω από μια σκιερή συστάδα  υψηλόκορφων πουρναριών, έσκυψε σχεδόν με ευλάβεια ο φίλος μας, παραμέρισε μερικά φθινοπωρινά φύλλα πάνω από την επιφάνεια ενός βράχου και αποκάλυψε την γραφή  ενός αρχαίου κειμένου. Με τη σειρά  μας ψηλαφήσαμε τις χαραγμένες καμπύλες και ευθείες γραμμές που, αποκωδικοποιημένες από τους σοφούς ερευνητές, απέκτησαν πνοή, μεταμορφώθηκαν σε γράμματα, λέξεις και προτάσεις και αποκάλυψαν την ιερή και λατρευτική σημασία που θέλησαν να διαιωνίσουν πάνω στο βράχο, 1700 περίπου χρόνια πριν, οι ευλαβείς κάτοικοι του ιστορικού αυτού βουνού.
Την ίδια ζωηρή συγκίνηση αισθανθήκαμε και όταν βρεθήκαμε μπροστά στο απώτερο παρελθόν του Παγγαίου, αποτυπωμένο και πάλι επάνω σε "αθώες" επιφάνειες βράχων, με τη μορφή των "βραχο-γραφιών", των περίφημων αυτών χαραγμάτων, που απεικονίζουν με συγκλονιστική λιτότητα σκηνές από τη ζωή του προϊστορικού ανθρώπου, που κάποτε έδρασε στο χώρο του Παγγαίου. 
Έπρεπε λοιπόν να περάσουν τόσα χρόνια και να βρεθούμε πλάι σ΄  έναν ειδικό ερευνητή, για να γνωρίσουμε ένα - μικρό έστω - κομμάτι της ιστορίας του Παγγαίου. Και προβάλλει το μεγάλο ερώτημα : Γιατί όλος αυτός ο πολιτιστικός θησαυρός - και κατ΄ επέκτασιν η ιστορία της Ελλάδας - παραμένουν "άγνωστα" στην ολότητα σχεδόν του Ελληνικού πληθυσμού ; 
Η απάντηση είναι απλή : Ποτέ ο Έλληνας δεν διδάχθηκε την - ούτως η άλλως -  τεράστια ιστορία του με τρόπο πρακτικό, κατανοητό και ελκυστικό. Ποτέ η ιστορία μας δεν διδάχθηκε επί εδάφους, από ειδικούς - ιστορικούς και αρχαιολόγους. Πάντοτε αποτέλεσε αντικείμενο αποστήθισης ανιαρών, ως επί το πλείστον, σελίδων, που ήταν αδύνατον να συγκινήσουν την παιδική ψυχή.
Επειδή λοιπόν πιστεύουμε, πως η αντιμετώπιση ενός προβλήματος δεν επιτυγχάνεται μόνον με εύκολη κριτική αλλα κυρίως με εφαρμόσιμες προτάσεις, σκεφτόμαστε, ότι παράλληλα με την όποια γενική διδασκαλία της Ελληνικής ιστορίας, θα έπρεπε να καθιερωθεί και διδασκαλία της τοπικής ιστορίας, σε κάθε ελληνικό νομό.
Μπορείτε να φαντασθείτε την εικόνα μιας ομάδας παιδιών με τον ερευνητή δάσκαλό τους, να ψηλαφούν τα ιστορικά ευρήματα του τόπου τους και να πεζοπορούν στα χνάρια των προγόνων  τους ;
Να έχουν τη δυνατότητα να ανακαλύπτουν τοποθεσίες ιστορικές, αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία, κάστρα και φρούρια, ναούς βυζαντινούς και αρχαίους ;
Μέσα από μια τέτοια ζωντανή - και άκρως  ενδιαφέρουσα - διαδικασία, κάθε παιδί θα μάθαινε άριστα μετά από λίγα χρόνια την ιστορία του τόπου του και , σε μεγάλο βαθμό, θα παρακινείτο να μάθει συνολικά και την ιστορία της Ελλάδας, και, επιτέλους, ένας μεγάλος αριθμός σημαντικών ιστορικών και αρχαιολόγων θα εύρισκε - παράλληλα με μια θαυμάσια εργασία - και ένα ευρύτατο πεδίο μετάδοσης πολύτιμης γνώσης, στο τμήμα αυτό του Ελληνικού πληθυσμού, που την έχει, άλλωστε, και περισσότερη ανάγκη.

 

Θεόφιλος Μπασγιουράκης

ΕΠΙΣΗΜΑ ΜΕΛΗ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ Ε.Ο.Τ. (ΜΗ.Τ.Ε.): 0933Ε60000205901