ΜΑΡΜΑΡΙΝΗ ΣΤΡΑΤΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

Μια ανοιχτή επιστολή προς Καλλιτέχνες, Πολιτεία και Φορείς

Οι μαρμάρινες πλάκες είχαν φτάσει στο τέλος τους, είχε τερματίσει η πεζοπορία των δυο χιλιομέτρων. Μια διαδρομή που με ήπια, σοφή κλίση μάς είχε οδηγήσει από τα ημιορεινά Υστέρνια, ως τον Όρμο των Υστερνίων. Εκεί οι πλάκες έγιναν άσφαλτος, χώμα, τσιμέντο. Η μαγεία του μαρμάρου, του πιο διάσημου προϊόντος της Τηνιακής γης, είχε χαθεί.

Μαζί είχαν σταματήσει και οι εκπλήξεις από τα ποικίλα χαράγματα, πάνω στις πλάκες του δρομίσκου. Χαράγματα, που μας κρατούσαν για μια ώρα συντροφιά, με αρχικά ονομάτων, χρονολογίες από το 1939, και ποικίλες παραστάσεις: ένα περιστέρι, μια καρδιά με αρχικά ονομάτων, λουλούδια, ένα σπαθί... Ήταν η πρώτη φορά σε μια πεζοπορική διαδρομή, που παρατηρούσαμε περισσότερο το έδαφος και λιγότερο το τοπίο.

Καθώς τέλειωσαν οι πλάκες και σταμάτησε αυτή η ιδιότυπη επικοινωνία με τους άγνωστους "καλλιτέχνες του δρόμου", χάθηκε ένα μεγάλο μέρος από την ομορφιά της διαδρομής. Και τότε, μια ιδέα γεννήθηκε στο νου. Δεν θα ήταν δυνατόν, αυτές οι εγχάρακτες πλάκες, που τόσο πρωτότυπα συνόδεψαν τα βήματά μας, να ήταν περισσότερες; Και μάλιστα πιο ευφάνταστες, πιο καλλιτεχνικές; Που να αποτύπωναν την έμπνευση, την καλλιτεχνικότητα, την κουλτούρα αλλά και εθνικότητα των δημιουργών τους; Που θα μπορούσαν να είναι, όχι μόνο Τηνιακοί καλλιτέχνες αλλά και από οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας και του κόσμου.

Ξαφνικά, οι ιδέες διαδέχονταν η μία την άλλη. Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τους καλλιτέχνες που θα ενστερνίζονταν το όραμα, τους τοπικούς φορείς που θα στήριζαν το εγχείρημα, με δωρεάν διαμονή και εστίαση με ντόπιες σπεσιαλιτέ. Και, φυσικά, αρωγό την Πολιτεία, τον Ε.Ο.Τ, χορηγούς, κλπ. κλπ. Το άσημο πλακόστρωτο των Υστερνίων θα μπορούσε σταδιακά να μεταμορφωθεί σε μια "Παγκόσμια Μαρμάρινη Στράτα Καλλιτεχνών", που για μια βδομάδα το χρόνο θα εμπλουτιζόταν με καινούρια έργα. Και θα εξελισσόταν- με την σύγχρονη επικοινωνιακή δυνατότητα- σ΄ ένα διεθνές καλλιτεχνικό και περιηγητικό γεγονός. Τα ωφέλη θα ήταν για όλους προφανή και πολυδιάστατα.

Εμπιστευθήκαμε όλα αυτά στον Τηνιακό φίλο μας, γλύπτη Γιάννη Καγιώργη.

- Είναι θαυμάσια σκέψη, θα την υποστηρίξω προσωπικά.

Είθε να βρει πρόσφορο έδαφος η ιδέα. Άλλωστε και η φημισμένη Μπιενάλε της Βενετίας από μια ιδέα ξεκίνησε κι αυτή, το μακρινό 1895!

Θερμές ευχές από όλους μας για δροσερό καλοκαίρι.

Θεόφιλος Μπασγιουράκης