Άγιος Ευστράτιος

Ο Ιανός του ΒΑ Αιγαίου ή αλλιώς, το νησί με τα δύο πρόσωπα. Το ένα πριν από το 1968, το άλλο, μετά, συγκεκριμένα μετά την 20η Φεβρουαρίου 1968. Μετά δηλαδή από εκείνη τη φρικτή τη νύχτα που ο γίγαντας Εγκέλαδος θυμήθηκε και πάλι τη θεά Αθηνά, τον ανεκπλήρωτο πόθο του και από τα βάθη της θάλασσας βαριαναστέναξε. Είκοσι δύο δευτερόλεπτα κράτησε, όπως λένε, το στέναγμά του. Και ήταν πολύ έντονο, 7,1 Ρίχτερ. Η τύχη το 'θελε εκείνη τη στιγμή ο Εγκέλαδος να βρίσκεται στο Αιγαίο, καταμεσής στο πέλαγος, κάτω από τον Άη-Στράτη. Μια σεισμική δόνηση δεν μπορεί να την αποτρέψει κανείς. Αυτό είναι σίγουρο. Βέβαια οι καταστροφές μπορούν να αποφευχθούν, αλλά όταν τα σπίτια είναι παλαιά και δεν είναι γερά χτισμένα, αναπόδραστα θα σωριαστούν σε ερείπια. Το να ξαναγεννηθεί ο οικισμός, να αναστηθεί απ' τα συντρίμμια και να ξαναγίνει όπως ήταν, όμορφος και ξεχωριστός, είναι μάλλον αναμενόμενο. Στην περίπτωση του Άη-Στράτη όμως συντελέστηκε ένα έγκλημα που όμοιό του δεν έχει δει η χώρα μας. Γιατί δεν ήταν επιλογή των κατοίκων του τα τσιμεντένια σπίτια-κλουβιά, μέσα στα οποία φυλάκισε η χούντα τα όνειρα και τις ελπίδες τους. Δεν ήταν επιλογή των ντόπιων το ξερίζωμα των περιβολιών που πρασίνιζαν και χρωμάτιζαν την κοίτη του χειμάρρου που χυνόταν στη θάλασσα, για να χτισθούν στη θέση τους τα σπίτια. Δεν ήταν επιλογή τους η καταστροφή της ωραιότατης αμμουδιάς για τη χρήση της άμμου στην κατασκευή των σπιτιών. Αντιθέτως, ήταν επιλογή αυτών που τους ξεγέλασαν. Αυτών που τους υποσχέθηκαν όμορφες κατοικίες κι έφτιαξαν έναν οικισμό-γκέτο. Αυτών που μίλησαν για δωρεάν κατοικίες και τις χρέωσαν στην τριπλάσια τιμή απ' ό,τι είχε ένα παραδοσιακό σπίτι. Αυτών που έστησαν στην παραλία επτά-οκτώ γερανούς, για να "αλιεύουν" την άμμο φθάνοντας και τα πέντ -έξι μέτρα βάθος και πετώντας εκεί τα μπάζα από τον οικισμό. Αυτών που ένα πανέμορφο νησί το έκαναν "ανάδελφο", ένα νησί δίχως ταίρι στο Αιγαίο, όπως θα μου πει με πίκρα ένας ντόπιος.
Είναι πολύ αδικημένος ο Άη-Στράτης.