43
Ιανουάριος 2005
σελ.86-111
Κεντρικό Ζαγόρι: Ασπράγγελοι, Ελάτη, Δίκορφο
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Πολλές φορές αναρωτήθηκα ποιοι είναι οι λόγοι, που τις τελευταίες δεκαετίες με ωθούν να επιστρέφω πάλι και πάλι στο Ζαγόρι. Πίστευα αρχικά, πως ήταν μια ρομαντική και υποσυνείδητη ανάγκη επιστροφής στις προγονικές ρίζες της μητέρας μου, στο Ανατολικό Ζαγόρι και στο Μέτσοβο. Στην πορεία συνειδητοποίησα, ότι ήταν κάτι αμεσότερο και ισχυρότερο. Ήταν μια συνολική μαγνητική έλξη και μια μόνιμη έκπληξη που αισθανόμουν από τις απρόβλεπτες μεταμφιέσεις του πολυποίκιλου τοπίου του Ζαγοριού, κάθε εποχή του χρόνου, κάθε ώρα της ημέρας.
Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια και τόσες επισκέψεις, εξακολουθώ ν' ανακαλύπτω στον τόπο νέες, αθέατες γωνιές. Και αναρωτιέμαι, αν θάρθει κάποτε η στιγμή ν' αναφωνήσω: "ναι, επιτέλους τώρα γνωρίζω το Ζαγόρι!"
Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια και τόσες επισκέψεις, εξακολουθώ ν' ανακαλύπτω στον τόπο νέες, αθέατες γωνιές. Και αναρωτιέμαι, αν θάρθει κάποτε η στιγμή ν' αναφωνήσω: "ναι, επιτέλους τώρα γνωρίζω το Ζαγόρι!"
Κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Φωτογραφίες: Σπύρος Βαγγελάκης
ΑΓΟΡΑ ΑΡΘΡΟΥ
Για να διαβάσετε το άρθρο πατήστε ΕΔΩ