45
Μάιος 2005
σελ.58-101
Λευκάδα
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η λεπτή σκόνη στροβιλιζόταν σαν σύννεφο λευκό πάνω από τον κακοτράχαλο χωματό-δρομο. Στο ζεστό καλοκαιριάτικο μεσημέρι κάθε απόπειρα ν' ανοίξω τα παράθυρα του αυτοκινήτου αποδεικνύετο μάταιη. Ακόμα κι έτσι όμως η σκόνη εύρισκε τον τρόπο να εισχωρεί στο εσωτερικό. Ήταν τέλη της δεκαετίας του '70. Κατηφόριζα με πολλούς άλλους ομοιοπαθείς προς το Πόρτο Κατσίκι και αναρωτιόμουν αν άξιζε τον κόπο όλο αυτό το… αλεύρωμα. Λίγα λεπτά αργότερα πήρα την απάντηση. Μερικές δεκάδες μέτρα κάτω από τα πόδια μου αποκαλύπτετο ο θεαματικότερος κολπίσκος, τα φωτεινότερα τυρκουάζ νερά και η συναρπαστικότερη γεωμορφολογικά ακτή που είχα αντικρίσει μέχρι τότε.
Στο διάβα του χρόνου ξεχάστηκαν πολλές λεπτομέρειες της Λευκάδας. Το Πόρτο Κατσίκι ωστόσο διατήρησε την πρωτοκαθεδρία στις αναμνήσεις μου, πίνακας ζωγραφισμένος από τη Φύση με το ανεξίτηλο τυρκουάζ χρώμα του Ιονίου.
Στο διάβα του χρόνου ξεχάστηκαν πολλές λεπτομέρειες της Λευκάδας. Το Πόρτο Κατσίκι ωστόσο διατήρησε την πρωτοκαθεδρία στις αναμνήσεις μου, πίνακας ζωγραφισμένος από τη Φύση με το ανεξίτηλο τυρκουάζ χρώμα του Ιονίου.
Κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Φωτογραφίες: Άννα Καλαϊτζή
ΑΓΟΡΑ ΑΡΘΡΟΥ
Για να διαβάσετε το άρθρο πατήστε ΕΔΩ