Ακαρνανία

Το πρώτο ταξίδι στην Ακαρνανία το είχα κάνει πέρυσι (Οκτώβρης 2004), ακολουθώντας την εκδρομή που οργάνωσε ο γιατρός Θέμος Γκουλιώνης από το Ναύπλιο. Σκοπός μας να συναντήσουμε τα άγρια άλογα του βουνού Πεταλάς τα οποία ζούσανε, όπως φαίνεται, στη χώρα κάποιου απίστευτου για τον 21ο αιώνα, μύθου και τα οποία είχαν ήδη κερδίσει τη δημοσιότητα, όχι όμως και την εξασφάλιση της επιβίωσής τους. Και πώς θα μπορούσαν, αφού ο τόπος που ζούσαν εδώ και χιλιάδες ή τουλάχιστον εκατοντάδες χρόνια, είχε επιλεγεί για να φιλοξενήσει τον απαραίτητο, αλλά απ' ό,τι φαίνεται, πρόχειρα σχεδιασμένο, ΧΥΤΑ!
 
ΑΛΛΑ ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.

Τέλος του 2003, διαβάζοντας τυχαία την εφημερίδα του Αγρινίου "Αναγγελία", μαθαίνω πρώτη φορά για την ύπαρξη των ελεύθερων αλόγων και για τον κίνδυνο που διέτρεχε ολόκληρος ο σημαντικός βιότοπός τους, από την επιλογή του ως Χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ). Ένας βιότοπος που εκτός από τα άλογα, συνόρευε με αρχαιολογικούς χώρους, τρεχούμενα νερά, δασικές εκτάσεις κλπ., ενώ η τεχνητή, αρδευτική λίμνη Στράτου βρισκόταν σε χαμηλότερο επίπεδο από τα σχεδιαζόμενα έργα και κινδύνευε άμεσα με μόλυνση των νερών της.
Yστερα από έρευνα, έμαθα ότι τα άλογα, εκτός από ελάχιστα, δεν εγκαταλείφθηκαν την εποχή της μηχανοποίησης, αλλά ανήκουν στην αρχαία φυλή της Πίνδου (καθηγητής Γ. Μενεγάτος) και βρίσκονται στο χώρο αυτό από τα πανάρχαια χρόνια. Αυτό φαίνεται και από τους τοπικούς μύθους για "αλογανθρώπους", από τις ζωντανές μαρτυρίες των γερόντων αλλά κυρίως από τα χαρακτηριστικά τους. 
Πρώτη μου αντίδραση ήταν να γράψω μερικά άρθρα σε έντυπα με τα οποία συνεργαζόμουν, για το θέμα. Ανάμεσα σ΄ αυτά και ένα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Καθημερινή" (25/1/2004). Ύστερα όλα πήραν έναν απρόσμενο δρόμο:
Το άρθρο έπεσε στα χέρια της Γερμανίδας δημοσιογράφου Petra Wilhelm, η οποία βρισκόταν στην Αθήνα για την κάλυψη της Ολυμπιάδας. Εκείνη εντυπωσιάστηκε φαίνεται από τα τεκταινόμενα στη γη των Ακαρνάνων, μετέφρασε το άρθρο στα γερμανικά, το έστειλε στη Γερμανία όπου το διάβασε η ευρωβουλευτίνα των Πράσινων Heide Ruhle και αποφάσισε να κάνει επερώτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για τον κίνδυνο καταστροφής ενός τόσο σημαντικού βιότοπου. Και μάλιστα με… ευρωπαϊκά κονδύλια, αφού χρηματοδότηση για το έργο είχε ζητηθεί από το Ταμείο Συνοχής της Ε.Ε.!