48
Νοέμβριος 2005
σελ.66-95
Δίλοφο
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
-Τώρα, νομίζω, είμαι έτοιμος να σε καλοδεχτώ και να σε φιλοξενήσω, ακούγεται από το τηλέφωνο η φωνή του Γιώργου Κονταξή. Ξεκίνα και έλα.
Δεν χρειάστηκε να το επαναλάβει. Δύο μέρες μετά ξεκινούσα για το Δίλοφο.
Φίλος παλιός και από τους καλύτερους ο Γιώργος. Με μακρά θητεία σε νευραλγική θέση στον ΕΟΤ Ιωαννίνων. Με βαθιά γεύση του νομού του αλλά και όλης της Ηπείρου. Γνώση όχι μόνον θεωρητική, από τους χάρτες και την καρέκλα του γραφείου του. Μα, πρώτα και κύρια εμπεδωμένη, ύστερα από ατελείωτες περιπλανήσεις και αναζητήσεις στη γη του τόπου του. Με συντροφιά τη φωτογραφική του μηχανή και την αγάπη του για φαράγγια και βουνά, ποτάμια και ρυάκια, χωριά και καλντερίμια, μοναστηράκια και γεφύρια. Μόλις το περασμένο καλοκαίρι στην Πρέβεζα μου είχε ανακοινώσει την μεγάλη του απόφαση. Να δημιουργήσει έναν ξενώνα στο Ζαγόρι με προδιαγραφές παλιού αρχοντικού. Ωστόσο, ένα από τα πιο ευχάριστα σημεία της είδησης ήταν ο τόπος που είχε επιλέξει: το μικροσκοπικό και αθέατο Δίλοφο.
Δεν χρειάστηκε να το επαναλάβει. Δύο μέρες μετά ξεκινούσα για το Δίλοφο.
Φίλος παλιός και από τους καλύτερους ο Γιώργος. Με μακρά θητεία σε νευραλγική θέση στον ΕΟΤ Ιωαννίνων. Με βαθιά γεύση του νομού του αλλά και όλης της Ηπείρου. Γνώση όχι μόνον θεωρητική, από τους χάρτες και την καρέκλα του γραφείου του. Μα, πρώτα και κύρια εμπεδωμένη, ύστερα από ατελείωτες περιπλανήσεις και αναζητήσεις στη γη του τόπου του. Με συντροφιά τη φωτογραφική του μηχανή και την αγάπη του για φαράγγια και βουνά, ποτάμια και ρυάκια, χωριά και καλντερίμια, μοναστηράκια και γεφύρια. Μόλις το περασμένο καλοκαίρι στην Πρέβεζα μου είχε ανακοινώσει την μεγάλη του απόφαση. Να δημιουργήσει έναν ξενώνα στο Ζαγόρι με προδιαγραφές παλιού αρχοντικού. Ωστόσο, ένα από τα πιο ευχάριστα σημεία της είδησης ήταν ο τόπος που είχε επιλέξει: το μικροσκοπικό και αθέατο Δίλοφο.
Κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Φωτογραφίες: Σπύρος Βαγγελάκης
ΑΓΟΡΑ ΑΡΘΡΟΥ
Για να διαβάσετε το άρθρο πατήστε ΕΔΩ