48
Νοέμβριος 2005
σελ.142-179
Λιτόχωρο
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Υπάρχουν ορισμένοι τόποι, που, εξαιτίας της θέσης τους, έχουν συνδεθεί άρρηκτα με κάποιο διάσημο όνομα της μυθολογίας ή της φύσης και έχουν γίνει παγκόσμια γνωστοί. Ένας τέτοιος τόπος είναι το Λιτόχωρο.
Απλωμένο αρχοντικά στις ανατολικές πλαγιές του Ολύμπου, ατενίζει με δέος από τη ρωγμή της χαράδρας του Ενιπέα ένα τείχος από αβυσσαλέες ορθοπλαγιές, που φράσσουν ασφυκτικά τον δυτικό ορίζοντα. Εκεί ψηλά, στις γραμμές του ουρανού, ορθώνονται οι Ολύμπιες κορυφές και ανάμεσά τους οι πιο υψηλές και μυθικές, το Στεφάνι και ο Μύτικας. Τραχειές και απόκρημνες, άλλοτε γκρίζες στο ανελέητο φως του ήλιου, άλλοτε εκθαμβωτικές και χιονοσκέπαστες και άλλοτε αθέατες πίσω από σύννεφα και ομίχλες, ήταν ο ιδανικός τόπος για κατοικία των Θεών, μυστηριώδης, δυσπρόσιτος και απόμακρος, ψηλότερα από κάθε άλλον τόπο στην Ελλάδα.
Αυτή είν’ η μία όψη του Λιτοχώρου, άμεσα συνδεδεμένη με έννοιες υπερφυσικές και μυθικές. Η άλλη όψη είναι ανθρώπινη, προσιτή, ειδυλλιακή και οικεία. Κάμποι και απαλές λοφοπλαγιές, δάση, ρεματιές, βοσκοτόπια και καλλιέργειες, ήπιες και ρηχές ακτές και πιο πίσω ο γαλάζιος Θερμαϊκός με την απεραντοσύνη του ορίζοντα. Τόπος προνομιούχος το Λιτόχωρο, τυχεροί οι επισκέπτες του κι ακόμη πιο ευτυχισμένοι οι κάτοικοί του. Με φύση δισυπόστατη, ορεινοί και θαλασσινοί, γεννημένοι κάτω από τη σκέπη του Ολύμπου μα ταυτόχρονα ατενίζοντας τη θάλασσα. Δεινοί ορειβάτες και αναρριχητές από τη μια, έμπειροι ψαράδες και ναυτικοί από την άλλη. Μπορούν να ξεκινούν τη μέρα τους με μια βουτιά στα νερά του Θερμαϊκού και μετά από λίγες ώρες να παίζουν με τα χιόνια στα υψίπεδα του Ολύμπου. Ας προσπαθήσουμε να πάρουμε μια γεύση από τους Λιτοχωρίτες και τον τόπο τους.
Απλωμένο αρχοντικά στις ανατολικές πλαγιές του Ολύμπου, ατενίζει με δέος από τη ρωγμή της χαράδρας του Ενιπέα ένα τείχος από αβυσσαλέες ορθοπλαγιές, που φράσσουν ασφυκτικά τον δυτικό ορίζοντα. Εκεί ψηλά, στις γραμμές του ουρανού, ορθώνονται οι Ολύμπιες κορυφές και ανάμεσά τους οι πιο υψηλές και μυθικές, το Στεφάνι και ο Μύτικας. Τραχειές και απόκρημνες, άλλοτε γκρίζες στο ανελέητο φως του ήλιου, άλλοτε εκθαμβωτικές και χιονοσκέπαστες και άλλοτε αθέατες πίσω από σύννεφα και ομίχλες, ήταν ο ιδανικός τόπος για κατοικία των Θεών, μυστηριώδης, δυσπρόσιτος και απόμακρος, ψηλότερα από κάθε άλλον τόπο στην Ελλάδα.
Αυτή είν’ η μία όψη του Λιτοχώρου, άμεσα συνδεδεμένη με έννοιες υπερφυσικές και μυθικές. Η άλλη όψη είναι ανθρώπινη, προσιτή, ειδυλλιακή και οικεία. Κάμποι και απαλές λοφοπλαγιές, δάση, ρεματιές, βοσκοτόπια και καλλιέργειες, ήπιες και ρηχές ακτές και πιο πίσω ο γαλάζιος Θερμαϊκός με την απεραντοσύνη του ορίζοντα. Τόπος προνομιούχος το Λιτόχωρο, τυχεροί οι επισκέπτες του κι ακόμη πιο ευτυχισμένοι οι κάτοικοί του. Με φύση δισυπόστατη, ορεινοί και θαλασσινοί, γεννημένοι κάτω από τη σκέπη του Ολύμπου μα ταυτόχρονα ατενίζοντας τη θάλασσα. Δεινοί ορειβάτες και αναρριχητές από τη μια, έμπειροι ψαράδες και ναυτικοί από την άλλη. Μπορούν να ξεκινούν τη μέρα τους με μια βουτιά στα νερά του Θερμαϊκού και μετά από λίγες ώρες να παίζουν με τα χιόνια στα υψίπεδα του Ολύμπου. Ας προσπαθήσουμε να πάρουμε μια γεύση από τους Λιτοχωρίτες και τον τόπο τους.
Κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Φωτογραφίες: Ανέστης Ρέκκας
ΑΓΟΡΑ ΑΡΘΡΟΥ
Για να διαβάσετε το άρθρο πατήστε ΕΔΩ