49
Ιανουάριος 2006
σελ.54-83
Ζαρούχλα
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Πρωτογνώρισα τη Ζαρούχλα μάλλον ανορθόδοξα. Στην πραγματικότητα δεν ήταν ούτε καν γνωριμία. Ήταν μια λιγόλεπτη διέλευση από τον κεντρικό της δρόμο μια νύχτα ζοφερή και χειμωνιάτικη, που μας είχε βρει να κατηφορίζουμε πάνω από τα βουνά του Φενεού. Στα φώτα του αυτοκινήτου που προσπαθούσαν να διαπεράσουν την ομίχλη, απλά υποψιαζόμουν το δασικό τοπίο και τις συγκεχυμένες σιλουέτες των ελάτων και πεύκων. Ήταν 20 αγωνιώδη χιλιόμετρα, που το μόνο που άφησαν στη μνήμη μου ήταν λάσπη, ομίχλη και απορία, για ποιο λόγο είχαμε επιλέξει, με τις συγκεκριμένες συνθήκες, αυτή τη διαδρομή.
Το φθινόπωρο στην ορεινή Αργιθέα οδεύει προς το τέλος του. Ήδη στα υψηλότερα σημεία των βουνών ελάχιστα φύλλα έχουν απομείνει στα κλαδιά. Εκεί, ο χειμώνας πλησιάζει. Εμείς, ωστόσο, αποφασίζουμε να παρατείνουμε τη διάρκεια της πιο θεαματικής εποχής του χρόνου. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, παρά να εγκαταλείψουμε τη γη της Θεσσαλίας και να κινηθούμε νοτιότερα, εκεί που το φθινοπωράκι αντέχει ακόμα. Επιλέγουμε την ορεινή Αχαΐα και συγκεκριμένα τη Ζαρούχλα, που, ούτως ή άλλως, μας είχε αποκρύψει το αληθινό της πρόσωπο κάτω απ’ τα πέπλα της ομίχλης. Δεν μετανιώσαμε ούτε στιγμή για την επιλογή μας.
Μια μεγαλειώδης χοάνη με δασωμένες χαράδρες και διαδοχικές βουνοκορφές μαγνητίζει το βλέμμα μας νωρίς το πρωί από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου μας. Είναι τα Αροάνια, το τεράστιο αυτό ορεινό συγκρότημα της ΒΔ Πελοποννήσου, ευρύτερα γνωστό ως Χελμός. Η «Ψηλή Κορυφή», με 2.341 μ. είναι η υψηλότερη, ενώ τουλάχιστον πέντε ακόμη κορυφές ξεπερνούν το υψόμετρο των 2.000 μέτρων. Σε μια ειδυλλιακή κοιλάδα, στις ΒΑ υπώρειες αυτού του ορεινού όγκου, είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1000 μ. η Ζαρούχλα.
Το φθινόπωρο στην ορεινή Αργιθέα οδεύει προς το τέλος του. Ήδη στα υψηλότερα σημεία των βουνών ελάχιστα φύλλα έχουν απομείνει στα κλαδιά. Εκεί, ο χειμώνας πλησιάζει. Εμείς, ωστόσο, αποφασίζουμε να παρατείνουμε τη διάρκεια της πιο θεαματικής εποχής του χρόνου. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, παρά να εγκαταλείψουμε τη γη της Θεσσαλίας και να κινηθούμε νοτιότερα, εκεί που το φθινοπωράκι αντέχει ακόμα. Επιλέγουμε την ορεινή Αχαΐα και συγκεκριμένα τη Ζαρούχλα, που, ούτως ή άλλως, μας είχε αποκρύψει το αληθινό της πρόσωπο κάτω απ’ τα πέπλα της ομίχλης. Δεν μετανιώσαμε ούτε στιγμή για την επιλογή μας.
Μια μεγαλειώδης χοάνη με δασωμένες χαράδρες και διαδοχικές βουνοκορφές μαγνητίζει το βλέμμα μας νωρίς το πρωί από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου μας. Είναι τα Αροάνια, το τεράστιο αυτό ορεινό συγκρότημα της ΒΔ Πελοποννήσου, ευρύτερα γνωστό ως Χελμός. Η «Ψηλή Κορυφή», με 2.341 μ. είναι η υψηλότερη, ενώ τουλάχιστον πέντε ακόμη κορυφές ξεπερνούν το υψόμετρο των 2.000 μέτρων. Σε μια ειδυλλιακή κοιλάδα, στις ΒΑ υπώρειες αυτού του ορεινού όγκου, είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1000 μ. η Ζαρούχλα.
Κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Φωτογραφίες: Άννα Καλαϊτζή
ΑΓΟΡΑ ΑΡΘΡΟΥ
Για να διαβάσετε το άρθρο πατήστε ΕΔΩ