57
Μάιος 2007
Νότια Εύβοια.Τα μυστικά του Δύστου
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αρκετές φορές μας έφερε ο δρόμος ως την νότια άκρη της Εύβοιας, την Κάρυστο. Αρχικά για το αφιέρωμα στα «Δρακόσπιτα» των Στύρων και της Όχης. Αργότερα για μια δύσκολη περιπλάνηση στα τραχειά εδάφη και την ερημική περιοχή του Καβοντόρο. Και κάποτε άλλοτε μαζί με φίλους στα γραφικά παραθαλάσσια ταβερνάκια της Καρύστου.
Μετά την παραθαλάσσια διαδρομή από τη Χαλκίδα ως το Αλιβέρι το τοπίο άλλαζε μεμιας. Τη θέση των ανοιχτογάλαζων νερών του Ευβοϊκού έπαιρνε ένας κάμπος εκτεταμένες και τελείως επίπεδος, μια καινούργια «θάλασσα», που ανάλογα με την εποχή αποκτούσε τις γήινες αποχρώσεις του καφέ, του πράσινου ή της ώχρας. Στη μέση του κάμπου ορθωνόταν ένας λόφος μοναχικός, μια τέλεια πυραμίδα. Θαυμάζαμε πάντα το παράξενο τοπίο και προσπερνούσαμε. Έτσι όπως συνηθίζουμε να προσπερνάμε τόσους και τόσους τόπους, που παρεμβάλλονται στη διαδρομή μας ως τον τελικό προορισμό. Και ούτε η – ταπεινή ούτως ή άλλως – πινακίδα «Υγροβιότοπος Δύστου» είχε την ελκτική δύναμη να μας κάνει να ξεστρατίσουμε. Ως τη στιγμή που, μετά από τόσα χρόνια, το αυτοκίνητό μας σταμάτησε στην περιοχή του Δύστου. Και αποκαλύφθηκε στα μάτια μας μια γωνιά της Ευβοϊκής γης από τις πιο γοητευτικές. Κι ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν έμφυτα τα χαρίσματα της φιλοξενίας και προσφορές, δημιουργώντας έτσι στους επισκέπτες τους ένα κλίμα υπέροχης οικειότητας.
Μετά την παραθαλάσσια διαδρομή από τη Χαλκίδα ως το Αλιβέρι το τοπίο άλλαζε μεμιας. Τη θέση των ανοιχτογάλαζων νερών του Ευβοϊκού έπαιρνε ένας κάμπος εκτεταμένες και τελείως επίπεδος, μια καινούργια «θάλασσα», που ανάλογα με την εποχή αποκτούσε τις γήινες αποχρώσεις του καφέ, του πράσινου ή της ώχρας. Στη μέση του κάμπου ορθωνόταν ένας λόφος μοναχικός, μια τέλεια πυραμίδα. Θαυμάζαμε πάντα το παράξενο τοπίο και προσπερνούσαμε. Έτσι όπως συνηθίζουμε να προσπερνάμε τόσους και τόσους τόπους, που παρεμβάλλονται στη διαδρομή μας ως τον τελικό προορισμό. Και ούτε η – ταπεινή ούτως ή άλλως – πινακίδα «Υγροβιότοπος Δύστου» είχε την ελκτική δύναμη να μας κάνει να ξεστρατίσουμε. Ως τη στιγμή που, μετά από τόσα χρόνια, το αυτοκίνητό μας σταμάτησε στην περιοχή του Δύστου. Και αποκαλύφθηκε στα μάτια μας μια γωνιά της Ευβοϊκής γης από τις πιο γοητευτικές. Κι ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν έμφυτα τα χαρίσματα της φιλοξενίας και προσφορές, δημιουργώντας έτσι στους επισκέπτες τους ένα κλίμα υπέροχης οικειότητας.
Κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Φωτογραφίες: Άννα Καλαϊτζή
ΑΓΟΡΑ ΑΡΘΡΟΥ
Για να διαβάσετε το άρθρο πατήστε ΕΔΩ