57
Μάιος 2007
σελ.82-115
Δονούσα
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Το νησάκι προβάλλει αχνά απ’ το βάθος του ορίζοντα, ένας όγκος κωνικός, μακρινός και ξεκομμένος απ’ τα υπόλοιπα νησιά. Καθώς ζυγώνει, μοιάζει με ορθάνοιχτη αγκαλιά. Στο κέντρο μια αμμουδιά με νερά γαλαζοπράσινα. Στις δυο της άκρες τα λευκά σπιτάκια του οικισμού, σαν χέρια ανοιχτά, πρόθυμα να σφίξουν…
Η Δονούσα δεν μου άφησε πολλά περιθώρια συναισθηματικών επιλογών. Την ερωτεύτηκα αναγκαστικά. Και αστραπιαία. Πριν καν πατήσω το έδαφος της, ακόμα απ’ το καράβι, από την πρώτη μου ματιά. Όπως ακριβώς όταν ερωτεύεσαι κάποιον πριν του μιλήσεις, πριν τον αγγίξεις, μόνον απ’ την αύρα του.
Η Δονούσα δεν μου άφησε πολλά περιθώρια συναισθηματικών επιλογών. Την ερωτεύτηκα αναγκαστικά. Και αστραπιαία. Πριν καν πατήσω το έδαφος της, ακόμα απ’ το καράβι, από την πρώτη μου ματιά. Όπως ακριβώς όταν ερωτεύεσαι κάποιον πριν του μιλήσεις, πριν τον αγγίξεις, μόνον απ’ την αύρα του.
Κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Φωτογραφίες: Άννα Καλαϊτζή
ΑΓΟΡΑ ΑΡΘΡΟΥ
Για να διαβάσετε το άρθρο πατήστε ΕΔΩ