Κρήτη: Φαράγγι Σαμαριάς

​

Ξημερώνει η πολυπόθητη και πολυαναμενόμενη μέρα της επίσκεψής μας στη Σαμαριά. Είναι η 21η Ιουνίου, η μεγαλύτερη σε διάρκεια μέρα του χρόνου.
Στις 07:50’ ακριβώς, με απόλυτη ακρίβεια, αναχωρεί, ασφυκτικά γεμάτο, το λεωφορείο για Ομαλό. Μια ώρα μετά φτάνουμε, με πορεία δαιδαλώδη, συνεχώς ανηφορική, στο φημισμένο Οροπέδιο Ομαλού, στις δυτικές απολήξεις των Λευκών Ορέων.⁽²⁾ Στα νότια κράσπεδα του οροπεδίου, στην θέση Ξυλόσκαλο,⁽³⁾ βρίσκεται το τουριστικό περίπτερο-εστιατόριο.  Εδώ έχουμε την αίσθηση, ότι βρισκόμαστε ξαφνικά στον «Πύργο της Βαβέλ», αφού στην ατμόσφαιρα πλανώνται λέξεις και φράσεις από διάφορες χώρες της Ευρώπης, της Αμερικής, της Ασίας, ακόμη και της Αφρικής.
Παρακολουθώ όλο αυτό το ετερόκλιτο πλήθος ανθρώπων κάθε ηλικίας, χρώματος και φυλής. Φωνακλάδικα σχολιαρόπαιδα, αλλά και μεσήλικες, και κάποιοι περασμένης ηλικίας. Φορούν καπέλα πλατύγυρα, τζόκεϋ, κεφαλομάντηλα, πολύχρωμα αθλητικά παπούτσια ή ορειβατικά, ακόμη και σανδάλια, αν είναι δυνατόν.
Κοινό τους χαρακτηριστικό είναι η αδημονία να διασχίσουν το Φαράγγι, μια διάσχιση που για τους περισσότερους αποτελεί όνειρο ζωής. Όπως άλλωστε και για μας.
09:45’. Επιτέλους, τα πρώτα μας βήματα αντηχούν στο χοντρό λιθόστρωτο της αφετηρίας του φαραγγιού. Η ένδειξη στο αλτίμετρο είναι 1.220μ. Στα υψίπεδα των Λευκών Ορέων ξεχωρίζουν λευκές κηλίδες χιονιού. Στην αντικρινή κόψη του φαραγγιού, στα Ν-ΝΔ, ορθώνεται ο φοβερός βράχινος όγκος του Γκίγκιλου, με την κορυφή του στα 1.974μ. Ακουμπισμένο στα ξύλινα κάγκελα βρίσκω ένα γερό ραβδί από κλαδί κυπαρισσιού. Θ’ αποδειχθεί πολύτιμος σύντροφος στην κατηφορική διάσχιση του φαραγγιού αλλά και στις πεζοπορίες των επόμενων ημερών.
Η συνεχιζόμενη κατηφοριά υποβοηθείται από πλατύσκαλα και ξύλινα κάγκελα. Σημαντικά είναι και τα έργα προφύλαξης από κατολισθήσεις με χρήση μεταλλικών πλεγμάτων και σκεπάστρων. Μετά τα πανέμορφα σφενδάμια εδραιώνεται η παρουσία των αιωνόβιων κυπαρισσιών και πουρναριών. Πού και πού εμφανίζονται και τα πρώτα πανύψηλα πεύκα «Τραχείας Πεύκης».⁽⁴⁾ Φτάνουμε σ’ ένα εξαιρετικό μπαλκόνι θέας, αγναντεύοντας απέναντί μας τον Γκίγκιλο με τις χαοτικές του ορθοπλαγιές. Ένα φωνακλάδικο γκρουπ νεαρών Αγγλίδων μας προσπερνάει με φούρια. Όλη η προσοχή τους είναι στο κατηφορικό μονοπάτι, στις μύτες των παπουτσιών τους. Δεν φαίνεται να τους συγκινεί ούτε  η μεγαλόπρεπη θέα ούτε η δίγλωσση ενημερωτική πινακίδα για τα επιβλητικά δέντρα Τραχείας Πεύκης.