67
Ιανουάριος 2009
σελ.120-149
Έδεσσα
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Το τρένο της επιστροφής πότε- πότε βουλιάζει ανάμεσα στους λόφους μέχρι που το καταπίνει κάποιο τούνελ. Όλες τις άλλες στιγμές ο ορίζοντας είναι ανοιχτός και όμορφος μέσα στη φθινοπωρινή του αίγλη, με τις όμορφες βουνοπλαγιές και τους εκτενείς κάμπους της μακεδονικής φύσης. Τα σκονισμένα τζάμια του τρένου δυστυχώς περιορίζουν την οπτική μου δυνατότητα, μα ακόμη κι έτσι τα χρώματα είναι έντονα. Έβρεξε πολύ τις προηγούμενες μέρες και η υγρασία έχει φωτίσει το πράσινο του χορταριού, το κίτρινο των τελευταίων φύλλων και το καφέ των οργωμένων χωραφιών, που τώρα μοιάζουν με μεγάλα λαχταριστά κομμάτια σκούρας σοκολάτας.
Κάπως έτσι το τρένο άφησε πίσω του με σταθερό ρυθμό την όμορφη πόλη της Έδεσσας. Έδεσσα! Η πόλη του νερού όπως την ονομάζουν πολλοί. Πράγματι ποια πόλη της Ελλάδος είναι ταυτισμένη με το νερό περισσότερο από αυτήν; Ποια άλλη πόλη τη διασχίζουν γραφικά κανάλια με τρεχούμενα νερά, σε μια αέναη πορεία που καταλήγει εντυπωσιακά στους καταρράκτες της; Ποιας πόλης ο ήχος είναι συνυφασμένος με το τραγούδισμα του νερού, αντί μ’ εκείνον των αυτοκίνητων;
Κάπως έτσι το τρένο άφησε πίσω του με σταθερό ρυθμό την όμορφη πόλη της Έδεσσας. Έδεσσα! Η πόλη του νερού όπως την ονομάζουν πολλοί. Πράγματι ποια πόλη της Ελλάδος είναι ταυτισμένη με το νερό περισσότερο από αυτήν; Ποια άλλη πόλη τη διασχίζουν γραφικά κανάλια με τρεχούμενα νερά, σε μια αέναη πορεία που καταλήγει εντυπωσιακά στους καταρράκτες της; Ποιας πόλης ο ήχος είναι συνυφασμένος με το τραγούδισμα του νερού, αντί μ’ εκείνον των αυτοκίνητων;
Κείμενο: Ντέμη Κουτσοσταμάτη
Φωτογραφίες: Πέτρος Κουρούπης
ΑΓΟΡΑ ΑΡΘΡΟΥ
Για να διαβάσετε το άρθρο πατήστε ΕΔΩ