73
Ιανουάριος 2010
Ταρσός Κορινθίας
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ήταν μέσα της δεκαετίας του ’60. Το μικρό 12θέσιο πουλμανάκι ανηφόριζε μουγκρίζοντας το χωματόδρομο από την Εβροστίνα της Δυτικής Κορινθίας προς το Σαραντάπηχο και την περιοχή του Φενεού. Σε κάποια στροφή, σαν μια τεράστια ασήκωτη μπάρα, ένα μεγάλο έλατο πεσμένο κάθετα στο δρόμο, έβαλε γρήγορα τέλος στην εκδρομή και στις φιλοδοξίες μου ν’ ανέβω στους γιγαντιαίους βράχους του Ταρσού. «Δεν πειράζει, παιδί είσαι ακόμα. Έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου και στην ερειπωμένη βυζαντινή μικροπολιτεία του Ταρσού και στην Παναγιά του Βράχου και στο θρυλικό Κάστρο των Σφυρών, ν’ ανέβεις κάποτε», μού ‘χε πει ο πατέρας μου, ενώ εγώ κλωτσούσα με θυμό το πεσμένο έλατο.
Κείμενο: Κώστας Ζαρόκωστας
Φωτογραφίες: Γιάννης Κωσταρής
ΑΓΟΡΑ ΑΡΘΡΟΥ
Για να διαβάσετε το άρθρο πατήστε ΕΔΩ