Περιήγηση
Είναι πασίγνωστο από πολλές δεκαετίας το Λυγουριό. Ήδη από το 1953, η περίφημη ταβέρνα του «Λεωνίδα» ήταν το αγαπημένο στέκι όλων των διασημοτήτων της Επιδαύρου, θεατών και καλλιτεχνών. Στην πόλη, ωστόσο, ανακαλύπτουμε κι άλλα πολύ ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά.
Από τις πιο άγνωστες και δυσπρόσιτες ορεινές περιοχές της Ελλάδας, τα Άγραφα είναι ταυτόχρονα και ένας από τους τελευταίους φυσικούς παράδεισους της Ευρώπης. Στις απολήξεις των Β. Αγράφων στα ορεινά της Λίμνης Πλαστήρα, μπορεί ο επισκέπτης να γνωρίσει μαγευτικά τοπία και ν’ απολαύσει φιλοξενία μοναδική.
Με μεγάλα δάση, βουνά και άφθονα νερά, γραφικά χωριά και παραλίες εξωτικές, μεσαιωνικούς πύργους και εκκλησίες βυζαντινές, η Νάξος μπορεί να συναρπάσει και τον απαιτητικότερο επισκέπτη, Έλληνα ή ξένο.
Ένας στενόμακρος όρμος ελίσσεται και εισχωρεί σαν φιόρδ στην ανατολική Πελοποννησιακή ακτογραμμή. Εκεί, προστατευμένο σχεδόν απ΄όλους τους καιρούς είναι το Λιμάνι του Γέρακα. Αθέατη λίγο ψηλότερα είναι η πολιτεία του Αρχαίου Ζάρακα.
Μοιάζει να συνδυάζει τα πάντα: στενορρύμια, ανηφοριές και κατηφοριές, πέτρινα σπίτια κι επιβλητικά αρχοντικά, υπέροχο φυσικό περιβάλλον και χώρους πολιτισμού. Αλλά κι ένα μοναδικό αγνάντεμα στην απεραντοσύνη του Αιγαίου.
Τήνος δεν είναι μόνον η Παναγία η Μεγαλόχαρη, πόλος έλξης θρησκευτικών –κυρίως- επισκεπτών. Είναι και η «Έξω Μεριά» με τον «Πύργο», την γενέτειρα των διάσημων γλυπτών. Εντυπωσιακό είναι ακόμα το φυσικό περιβάλλον, τα μονοπάτια και μερικοί εκπληκτικοί οικισμοί.
Στην ενδοχώρα της ορεινής Φωκίδας, η δημιουργία της τεχνητής λίμνης του Μόρνου, εκτός από την πολύτιμη υδροδότηση της Αθήνας έχει διαμορφώσει στην περιοχή ένα τοπίο απαράμιλλης ιδιαιτερότητας και ομορφιάς.
Στον οδικό άξονα για Αθήνα και τόσο κοντά στους Δελφούς η Δεσφίνα μάς αποκαλύπτει ενδιαφέροντα στοιχεία, παμπάλαια μοναστήρια και μοναχικές διαδρομές σε τοπία κακοτράχαλα αλλά πολύ γοητευτικά.
Με ορμητήριο την Ξάνθη ανακαλύπτουμε τις πάμπολλες περιηγητικές δυνατότητες της ευρύτερης περιοχής, από τα ορεινά Πομακοχώρια μέχρι τις ακτές του Θρακικού.
Πριν λίγα, μόλις χρόνια ήταν μοναχικά και άγνωστα στο ευρύ κοινό. Ήταν τα χωριά της Λάκκας Αώου. Τον χειμώνα ιδιαίτερα, με τους χωματόδρομους, τις λάσπες και τα χιόνια ήταν δυσπρόσιτα, σχεδόν αποκομμένα από τον κόσμο. Τα γνωρίσαμε για πρώτη φορά εκείνη την εποχή.
Στους πρόποδες του Θεσσαλικού Μαυροβουνίου η εγκαταλειμμένη Κουκουράβα ξαναζεί. Ανάμεσα στα ερείπια κάποιοι σύγχρονοι αναχωρητές έχουν δημιουργήσει όμορφα σπιτικά και ζουν μια φυσική, ήρεμη ζωή.
Ο "Χαβάς του Παντελή", η θρυλική καντίνα του «Σίμου» δεν υπάρχει πια. Ωστόσο, εξακολουθούμε να απολαμβάνουμε στην Ελαφόνησο μερικές παραλίες με το απόλυτο τυρκουάζ χρώμα της Μεσογείου.
Ελιά, Βιανδίνη, Τηγάνια, Μποζάς, Πλύτρα και Ασωπός. Λακωνική ακτογραμμή με εκπληκτικές αμμουδιές, φιλόξενους οικισμούς και μια μισοβυθισμένη αρχαία πολιτεία με εξαιρετικό ενδιαφέρον, περιηγητικό και αρχαιολογικό.
