Παράδοση
Μετά από άναρχη επέκταση η πόλη του Ηρακλείου είχε χάσει πολλή από την γραφικότητά της. Εθεωρείτο –και όχι άδικα- παράδειγμα προς αποφυγήν. Τα τελευταία, ωστόσο, χρόνια κάτι αρχίζει να αλλάζει…
Η Λίνδος δεν είναι απλά ένας εμβληματικός αρχαιολογικός χώρος. Είναι μια συνολική εικόνα που εντυπωσιάζει με την τοπογραφία της και τον συνδυασμό φυσικού περιβάλλοντος και παραδοσιακού οικισμού.
Ένα προορισμός, που δικαιολογημένα είναι τόσο δημοφιλής σε Έλληνες και ξένους.
Ιστορικό του σύμβολο η ΕΞΟΔΟΣ της Επανάστασης του ’21. Χαρακτηριστικό του φυσικού περιβάλλοντος η περίφημη ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ, με τα νοστιμότατα ψάρια και το διάσημο Χαβιάρι. Είναι το ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ, μια πόλη ανθρώπινη, που κρύβει στα στενά της γραφικές γωνιές για ιδιαίτερες στιγμές.
Είναι πασίγνωστο από πολλές δεκαετίας το Λυγουριό. Ήδη από το 1953, η περίφημη ταβέρνα του «Λεωνίδα» ήταν το αγαπημένο στέκι όλων των διασημοτήτων της Επιδαύρου, θεατών και καλλιτεχνών. Στην πόλη, ωστόσο, ανακαλύπτουμε κι άλλα πολύ ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά.
Ένας στενόμακρος όρμος ελίσσεται και εισχωρεί σαν φιόρδ στην ανατολική Πελοποννησιακή ακτογραμμή. Εκεί, προστατευμένο σχεδόν απ΄όλους τους καιρούς είναι το Λιμάνι του Γέρακα. Αθέατη λίγο ψηλότερα είναι η πολιτεία του Αρχαίου Ζάρακα.
Μοιάζει να συνδυάζει τα πάντα: στενορρύμια, ανηφοριές και κατηφοριές, πέτρινα σπίτια κι επιβλητικά αρχοντικά, υπέροχο φυσικό περιβάλλον και χώρους πολιτισμού. Αλλά κι ένα μοναδικό αγνάντεμα στην απεραντοσύνη του Αιγαίου.
Τήνος δεν είναι μόνον η Παναγία η Μεγαλόχαρη, πόλος έλξης θρησκευτικών –κυρίως- επισκεπτών. Είναι και η «Έξω Μεριά» με τον «Πύργο», την γενέτειρα των διάσημων γλυπτών. Εντυπωσιακό είναι ακόμα το φυσικό περιβάλλον, τα μονοπάτια και μερικοί εκπληκτικοί οικισμοί.
Στην ενδοχώρα της ορεινής Φωκίδας, η δημιουργία της τεχνητής λίμνης του Μόρνου, εκτός από την πολύτιμη υδροδότηση της Αθήνας έχει διαμορφώσει στην περιοχή ένα τοπίο απαράμιλλης ιδιαιτερότητας και ομορφιάς.