ΤΕΥΧΟΣ 81

Μάιος 2011 - ΜΟΝΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΘΕΜΑΤΑ

  • Τήνος
  • Μονοπάτι Πουρί - Βένετο
  • Λιμνοθάλασσα Κορισσίων
  • Οι Παιώνιες του Ξηρόμερου
  • Σπιναλόγκα
  • Νησάκι Τσουγκριάς
  • Αρχαία Καλίνδοια

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΚΔΟΤΗ

Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Αγαπητοί μου φίλοι,

Ποιον ονομάζουμε αχάριστο; Κατά τον Μπαμπινιώτη «αυτόν που δεν αναγνωρίζει και δεν εκτιμά την ευεργεσία που του έγινε». Εγώ θα πρόσθετα και αυτόν που δεν εκτιμά τα προνόμια που έχει. Προνόμια, βέβαια, που δεν απέκτησε με προσπάθεια και κόπο -γιατί τότε θα τα εκτιμούσε- αλλά του χαρίστηκαν αφειδώλευτα από κάποιον. Όπως αντιλαμβάνεσθε, αναφέρομαι στον Έλληνα και στα προνόμια που σπάταλα του έχει χαρίσει η φύση και το κλίμα της Ελλάδας. Μιας χώρας, που κατά πάσα βεβαιότητα είναι -σε παγκόσμια κλίμακα- από τις πιο ευνοημένες. Που όχι μόνον δεν της λείπει τίποτε αλλά απεναντίας -και μάλιστα με σκανδαλώδη σχεδόν εύνοια της φύσης- διαθέτει τα πάντα, σε υπέρτατο βαθμό. Ένα φυσικό περιβάλλον μοναδικής ποικιλίας και ωραιότητας και, κοντά σ’ αυτό, ένα κλίμα ιδανικό.

Γιατί τα σκέφτομαι και τα γράφω όλα αυτά; Μα επειδή, όλο τον τελευταίο καιρό παρακολουθώ -όπως και σεις- την απέραντη, την απίστευτη τραγωδία ενός λαού: του λαού της Ιαπωνίας. Και βέβαια, ας μη βιαστούμε να ασκήσουμε κριτική κατά των επιλογών της κυβέρνησής του -δηλαδή αυτού του ίδιου τελικά- για τη χρήση της ατομικής ενέργειας και μάλιστα σε τόσο ευρεία κλίμακα στη χώρα. Γιατί, πριν από την πυρηνική τραγωδία, υπήρξαν τα χτυπήματα της φύσης, ο σεισμός των 9 ρίχτερ και το τσουνάμι, για τα οποία καμιά ευθύνη δεν φέρει ο Ιαπωνικό λαός. Ένας λαός που αντιμετωπίζει τα δεινά της μοίρας του με συγκινητική, με απαράμιλλη εγκαρτέρηση.

Χώρες που βρίσκονται μόνιμα στο στόχαστρο των φυσικών καταστροφών υπάρχουν, βέβαια, πάμπολλες σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Εξαιρείται η Ελλάδα! Η οποία -εκτός από μερικές αναμνηστικές και όχι υπερβολικά οδυνηρές επισκέψεις του εγκέλαδου- βρίσκεται μόνιμα σχεδόν στο απυρόβλητο.

Κι εμείς; Οι τόσο ευνοημένοι κάτοικοι τούτου του τόπου, πως αντιδρούμε; Μα, με την μέγιστη δυνατή αχαριστία. Καίμε τα δάση μας με απίστευτη βαρβαρότητα, ρυπαίνουμε ασύστολα το πολύτιμο και σπάνιας ωραιότητας φυσικό μας περιβάλλον, αλιεύουμε τις θάλασσές μας μέχρι πλήρους εξαφάνισης των ψαριών, πυροβολούμε με εγκληματική αγριότητα ό, τι κινείται, υποβαθμίζουμε ύπαιθρο και πόλεις με κακόγουστο τσιμέντο κάνουμε -τελικά- ό, τι μπορούμε για ν’ απομακρυνθούμε από τις αξίες της προαιώνιας πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Αλλά, μήπως φερόμαστε καλύτερα στις μεταξύ μας σχέσεις; Φοβάμαι πως όχι. Με την άφρονα συμπεριφορά και απερίσκεπτη διαχείριση της καθημερινής μας ζωής έχουμε φτάσει στην έσχατη ένδεια, όχι μόνον οικονομικά αλλά ηθικά επίσης και κοινωνικά. Εμείς οι Έλληνες! Που θα ‘πρεπε να είμασταν οι ευτυχέστεροι άνθρωποι του κόσμου!

Πώς φτάσαμε ως εδώ; Ας αναρωτηθούμε με ειλικρίνεια ο καθένας μας. Κι ας κάνουμε ό, τι μπορούμε για να γίνουμε, εμείς τουλάχιστον, καλύτεροι. Ίσως τότε, κάποτε, βελτιωθεί και το σύνολο.

Να είμαστε καλά.

Θεόφιλος Μπασγιουράκης

ΕΠΙΣΗΜΑ ΜΕΛΗ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ Ε.Ο.Τ. (ΜΗ.Τ.Ε.): 0933Ε60000205901